امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر سینه بخست شاه سنجر ما را</p></div>
<div class="m2"><p>کم نیست خمار عشق در سر ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر دل‌ برُبود یار دلبر ما را</p></div>
<div class="m2"><p>پیکان بَدَل دل است در بر ما را</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۹۶

شمارهٔ ۲

گر سینه بخست شاه سنجر ما را
کم نیست خمار عشق در سر ما را
گر دل  بربود یار دلبر ما را
پیکان بدل دل است در بر ما را

هوش مصنوعی: این اشعار درباره عشق و احساسات عمیق انسانی صحبت می‌کند. شاعر به یاد شاه سنجر و عشق خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که عشق در دل او و دیگران غم و شوری ایجاد کرده است. همچنین نشان می‌دهد که این عشق همچون پیکانی به دل او و دیگران اثر می‌گذارد. در کل، احساسات عاشقانه و تأثیرات آن‌ها بر زندگی انسان‌ها در این ابیات به تصویر کشیده شده است.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: اگر شاه سنجر دلش بشکند، این برای ما هیچ کمبودی نیست، چون عشق در دل ما به اندازه کافی وجود دارد و ما از آن سیراب هستیم.

گر سینه بخست شاه سنجر ما را

کم نیست خمار عشق در سر ما را

هوش مصنوعی: اگر دل ما را یار و محبوب ما ترک کند، تیرهای زهرآگین عشق در دل ما خواهد ماند.

گر دل‌ برُبود یار دلبر ما را

پیکان بَدَل دل است در بر ما را

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها