عمعق بخاری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک دم نشود که دردم افزون نکنی</p></div>
<div class="m2"><p>چون عادت خوت این بود، چون نکنی؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دلداری  من یقین که داری در دل</p></div>
<div class="m2"><p>لیکن نکنی، تا جگرم خون نکنی</p></div></div>

دیوان عمعق بخاری به اهتمام سعید نفیسی - عمعق بخاری - تصویر ۱۰۴

یک دم نشود که دردم افزون نکنی
چون عادت خوت این بود چون نکنی
دلداری  من یقین که داری در دل
لیکن نکنی تا جگرم خون نکنی

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از درد و رنج خود صحبت می‌کند و به عشق و دل‌داری اشاره دارد. او می‌گوید که لحظه‌ای نمی‌تواند تحمل کند که طرف مقابلش او را بیشتر از این آزار دهد. او می‌داند که معشوق در دل خود به او محبت دارد، اما این محبت را ابراز نمی‌کند و این موضوع باعث می‌شود که دل او بیشتر بشکند و عذاب بکشد.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: لحظه‌ای نمی‌گذرد که درد من را بیشتر نکنید. چون عادت شما این بوده، چرا این کار را نکنید؟

یک دم نشود که دردم افزون نکنی

چون عادت خوت این بود، چون نکنی؟

هوش مصنوعی: تسلی خاطر من را می‌دانم که در عمق دلت داری، اما چرا به زبان نمی‌آوری تا دل من را بیشتر آزار دهی؟

دلداری  من یقین که داری در دل

لیکن نکنی، تا جگرم خون نکنی

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده