هوش مصنوعی: زمانی که گل از خاک باغ‌ها سر بیرون می‌آورد و می‌شکفد، در نهایت به زمین بازمی‌گردد و در خاک پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که درختان از باران شکوفه‌ها و جوانه‌ها می‌زنند، گل نرگس در باغ تازه، به خاطر کمبود آب پژمرده و بی‌جان می‌ماند.

هوش مصنوعی: امروز در سرزمین خود، با زیبایی و لذتی که از شراب به دست می‌آید، آن گوهر درخشانی را روشن کن که به پاکی روح کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: قد بلند او مانند درخت نارون است و رنگ عجیبش مشابه رنگ انار می‌باشد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که هرچند یک ستاره ممکن است از نظر ظاهری یا از نظر وجود، بیگانه و دور باشد، اما در عین حال، بدون زیبایی و درخشش خاصی که مانند عقیق است، نخواهد بود. به عبارتی، زیبایی و درخشندگی در هر چیزی، حتی اگر دور باشد، قابل توجه است.

هوش مصنوعی: چهره‌اش از آفتاب درخشان‌تر است و فرم بدنی‌اش از شاخه‌های خیزران نرم‌تر و منعطف‌تر است.

هوش مصنوعی: در گوش او گوشواره‌ای از گوهر آسمانی آویزان است و بر سرش الطافی از مشک سیاه قرار دارد.

هوش مصنوعی: شنگرف به عنوان یک نشانه واضح و مشخص شناخته می‌شود، اما در عین حال باعث می‌شود که زنگاری از کثافت‌ها و آلودگی‌ها نمایان شود.

هوش مصنوعی: وقتی که دل بزرگ و نیکوکار روشنایی خود را نشان می‌دهد، مانند آن است که اراده و هدف بلند انسانی حقیقی در آن آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که سایه‌ام بر روی زمین بیفتد، به مانند یک پشه طلایی به سمت آسمان پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: نقص و کمبود چگونه می‌تواند به ویژگی‌های طبیعی برسد، در حالی که خود آن ویژگی‌ها تحت فرمان خداوند هستند و او بر تمام آن‌ها نظارت دارد؟