عمعق بخاری » دیوان اشعار » مقطعات و اشعار پراکنده » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سیرم از خوان سیه‌کاسه گردون، هرچند</p></div>
<div class="m2"><p>قرص مِهر و مَهَم آرایش خوان می‌بینم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنچنان خسته‌ام از دست خسیسان کامروز</p></div>
<div class="m2"><p>مرهم از خستن شمشیر و سنان می‌بینم</p></div></div>

دیوان عمعق بخاری به اهتمام سعید نفیسی - عمعق بخاری - تصویر ۱۰۱

شمارهٔ ۲۱

سیرم از خوان سیه کاسه گردون هرچند
قرص مهر و مهم آرایش خوان می بینم
آنچنان خسته ام از دست خسیسان کامروز
مرهم از خستن شمشیر و سنان می بینم

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از خستگی و یأس خود صحبت می‌کند. او وصفی از زندگی و مشکلاتی که با آن روبه‌روست را بیان می‌کند و از بی‌اعتنایی و رفتار خسیسان ناراحت است. او به زیبایی‌ها و خوشی‌هایی که در زندگی وجود دارد، اشاره می‌کند، اما در نهایت احساس خستگی و ناامیدی به او دست داده است.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: من از سفره تاریک دنیا خسته‌ام، هرچند زیبایی‌های خورشید و ماه را در آن مشاهده می‌کنم.

سیرم از خوان سیه‌کاسه گردون، هرچند

قرص مِهر و مَهَم آرایش خوان می‌بینم

هوش مصنوعی: به شدت از رفتار آدم های بخیل و تنگ‌نظر خسته‌ام و امروز به حدی به درد آمده‌ام که درمانی برای این خستگی را در زخم‌های شمشیر و نیزه می‌بینم.

آنچنان خسته‌ام از دست خسیسان کامروز

مرهم از خستن شمشیر و سنان می‌بینم

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده