اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>امشب منم و وصال آن سرو بلند</p></div>
<div class="m2"><p>می را ز لبش چاشنی‌‌یی داده به قند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای شب اگرت هزار کار است مرو</p></div>
<div class="m2"><p>وی صبح گرت هزار شادی است مخند</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱

امشب منم و وصال آن سرو بلند
می را ز لبش چاشنی  یی داده به قند
ای شب اگرت هزار کار است مرو
وی صبح گرت هزار شادی است مخند

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به وصال یار و لذت نوشیدن می‌پردازد. او شب را به عنوان فرصتی برای ارتباط با معشوق می‌بیند و از آن می‌خواهد که با کارهایش او را مزاحم نکند. همچنین به صبح اشاره می‌کند که نباید به شادی‌هایش بخندد و از لحظات شیرین شب لذت ببرد.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: امشب تنها من و آن معشوق قدبلند هستیم که نوشیدنی شیرینی را از لبانش می‌نوشم.

امشب منم و وصال آن سرو بلند

می را ز لبش چاشنی‌‌یی داده به قند

هوش مصنوعی: ای شب، اگر تو کارهای زیادی داری، نرو. و ای صبح، اگر تو شادی‌های زیادی داری، تبسم نکن.

ای شب اگرت هزار کار است مرو

وی صبح گرت هزار شادی است مخند

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده