اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گردون بلندقدر، همتای تو نیست</p></div>
<div class="m2"><p>دریای گزاف بخش همپای تو نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چندانکه نگه کنیم، این جای تو نیست</p></div>
<div class="m2"><p>پیراهن ملک، جز به بالای تو نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲

گردون بلندقدر همتای تو نیست
دریای گزاف بخش همپای تو نیست
چندانکه نگه کنیم این جای تو نیست
پیراهن ملک جز به بالای تو نیست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به ستایش و بزرگ‌منشی محبوب می‌پردازد و می‌گوید که هیچ چیز در دنیا به عظمت و بزرگی او نیست. نه گردونه‌ی بلند، نه دریای وسیع و نه هیچ جای دیگری نمی‌تواند به مقام و جایگاه او برسد. در واقع، تنها چیزی که هم‌تراز با اوست، مقام و ویژگی‌های خاص اوست.

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: آسمان بلند و وسیع، هیچ چیز مانند تو نیست و دریای بی‌پایان نیز همتای تو نمی‌تواند باشد.

گردون بلندقدر، همتای تو نیست

دریای گزاف بخش همپای تو نیست

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که به اینجا نگاه کنیم، نمی‌توانیم این مکان را متعلق به تو بدانیم؛ لباس سلطنتی فقط در کنار تو معنا پیدا می‌کند.

چندانکه نگه کنیم، این جای تو نیست

پیراهن ملک، جز به بالای تو نیست

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها