هوش مصنوعی: ای کاش که با بخشش‌های بی‌نظیر خود، دل من را مثل شمعی روشن کنی که به دنبال هدف خاصی است.

هوش مصنوعی: اگر به من کمک کنی تا راه درست را پیدا کنم، از نور و بخت خوب تو به دیگران نیز خیر و نیکی خواهیم بخشید.

هوش مصنوعی: دل من مانند پروانه‌ای است که عاشق شمع توست و تو می‌توانی با نغمه‌هایت شب تار من را به روزی روشن تبدیل کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که قلب انسان از تاریکی جسمش رنج می‌برد، با الهام از عشق می‌تواند دوباره روشن و زنده شود.

هوش مصنوعی: من همچون شمعی هستم که با سوختن می‌درخشم، پس به من گرمابی اعطا کن تا از گزند سوختن در امان بمانم و به روشنایی و روشنی ادامه دهم.

هوش مصنوعی: دل من به شدت می‌سوزد و مانند فانوسی در دل شب، شعله‌ور و روشن است.

هوش مصنوعی: از این ظلمت و تاریکی رهایم کن، با ناله‌ام روشنایی بخشی. ای خضر، که به من راهی به سرنوشت خوب و خوشبختی بدهی.

هوش مصنوعی: دل خود را مانند شمعی روشن کن و رازهایت را در آن نگه‌دار.

هوش مصنوعی: من راهی را به تو نشان می‌دهم که با نور شمع معانی‌ام، اسرار پنهان را برایم روشن کنی.

هوش مصنوعی: به من نشان بده از دنیای نامرئی، زیبایی‌هایی که بی‌نقص و بی‌عیب هستند.

هوش مصنوعی: حرف‌های روشنی دارم که مانند لؤلؤ گرانبهاست، بیفزا روشنی مجالس کسانی که اهل تفکر و بصیرت هستند.

هوش مصنوعی: دلم را با نور و روشنایی فکری از نظامی پر کن و همچنین کمال سعدی را به من عطا کن تا در تمام جوانب زندگی‌ام بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: ما همچون حافظ، الهام‌بخش شاهان هستیم و همان‌طور که جام می‌نوشانیم، نوای خسروانه‌ای را ارائه می‌دهیم.

هوش مصنوعی: مرا مانند نی بگردان و شیرینی بیفشان، مانند شمعی که زبانش آتش را شعله‌ور می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی از شمع و پروانه صحبت می‌کند، چهره‌ی انسان مانند شمع از اشک و غم پاک می‌شود.