اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۸۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی قدحی ده و دل از غم برهان</p></div>
<div class="m2"><p>جان را ز خیال هر دو عالم برهان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وارسته چو خضریم زهر قید که هست</p></div>
<div class="m2"><p>در قید حیاتیم ازین هم برهان</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۵۲

شمارهٔ ۸۸

ساقی قدحی ده و دل از غم برهان
جان را ز خیال هر دو عالم برهان
وارسته چو خضریم زهر قید که هست
در قید حیاتیم ازین هم برهان

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از ساقی می‌خواهد که جامی به او بدهد تا از غم و اندوه رهایی یابد. او خواهان آزاد شدن جانش از خیال و تصور دنیای مادی و معنوی است. همچنین، اشاره می‌کند که او مانند گیاهی وارسته از قید و بندهاست و از زندگانی نیز می‌خواهد رهایی یابد. به طور کلی، شاعر در پی آزادی و رهایی از قید و بندهای زندگی است.

شمارهٔ ۸۶

شمارهٔ ۸۷

هوش مصنوعی: ای ساقی، یک جام به من بده تا از غم‌ها رهایی پیدا کنم و بر جانم از اندیشه‌های دو جهان آزادگی بخشم.

ساقی قدحی ده و دل از غم برهان

جان را ز خیال هر دو عالم برهان

هوش مصنوعی: از بند و محدودیت‌های زندگی رها شده‌ام و مانند گیاه سرسبز و تازه هستم. از قید و شرط‌های حیات آزاد شده‌ام و می‌خواهم از این وضعیت نیز آزادتر شوم.

وارسته چو خضریم زهر قید که هست

در قید حیاتیم ازین هم برهان

شمارهٔ ۸۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده