اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۶۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی قدحی که کشته جانانیم</p></div>
<div class="m2"><p>ما مردن و زندگی از آن میدانیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما را به اجل چه کار و با عمر چه بحث</p></div>
<div class="m2"><p>ما زنده وصل و کشته هجرانیم</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۳۰۱

شمارهٔ ۷۰

ساقی قدحی که کشته جانانیم
ما مردن و زندگی از آن میدانیم
ما را به اجل چه کار و با عمر چه بحث
ما زنده وصل و کشته هجرانیم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ساقی می‌گوید که هر چند جانش را فدای عشق کرده، اما زندگی و مرگ را در آن عشق می‌بیند. او تأکید می‌کند که بحث درباره مرگ و عمر برایش بی‌معناست، چرا که او در وصال محبوب زنده است و در جدایی از او جانش را به مانند یک کشته درمی‌آورد.

شمارهٔ ۶۸

شمارهٔ ۶۹

هوش مصنوعی: ای ساقی، جامی را پر کن که ما جان خود را فدای محبت معشوق کرده‌ایم و مرگ و زندگی را در این عشق می‌دانیم.

ساقی قدحی که کشته جانانیم

ما مردن و زندگی از آن میدانیم

هوش مصنوعی: ما به پایان عمر خود چه مربوطیم و چرا درباره گذر عمر صحبت کنیم؟ ما در حالتی هستیم که به عشق پیوند خورده‌ایم و از دوری محبوب رنج می‌بریم.

ما را به اجل چه کار و با عمر چه بحث

ما زنده وصل و کشته هجرانیم

شمارهٔ ۶۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده