اهلی شیرازی » رباعیات گنجفه » صنف هفتم که برات است و کم براست » بخش ۱۲ - برگ دوازدهم یک برات است

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه مه از تو روشنی وام کند</p></div>
<div class="m2"><p>لطف تو دل رمیده آرام کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از نقد دو عالمم فراغت باشد</p></div>
<div class="m2"><p>گر لعل تو یک برات انعام کند</p></div></div>
<div class="m2"><p>گر لعل تو یک برات انعام کند</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۵۵۵

ای آنکه مه از تو روشنی وام کند
لطف تو دل رمیده آرام کند
از نقد دو عالمم فراغت باشد
گر لعل تو یک برات انعام کند
گر لعل تو یک برات انعام کند

هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ زیبایی و محبت الهی است. شاعر از خداوند می‌خواهد که با لطف و رحمتش دل‌های ناآرام را آرام کند. او می‌گوید که اگر خداوند تنها یک بار به او لطف کند، از تمام مشکلات و دنیای مادی رها می‌شود. در واقع، شاعر به ارزش و اهمیت مهربانی الهی اشاره می‌کند و تقاضای راهنمایی و آرامش دارد.

بخش ۱۱ - برگ یازدهم دو برات است

بخش ۱۲ - برگ دوازدهم یک برات است

هوش مصنوعی: ای آنکه زیبایی تو همچون ماه نور می‌افشاند و لطف تو دل‌های پریشان را آرامش می‌بخشد.

ای آنکه مه از تو روشنی وام کند

لطف تو دل رمیده آرام کند

هوش مصنوعی: اگر تو یک بار به من لطف کنی و هدیه‌ای به من بدهی، من از تمام نعمت‌های دو جهان بی‌نیاز می‌شوم.

از نقد دو عالمم فراغت باشد

گر لعل تو یک برات انعام کند

بخش ۱۲ - برگ دوازدهم یک برات است

اطلاعات

برگردان به زبان ساده