هوش مصنوعی: گاه‌هایی وجود دارد که خانه‌ام به دلیل نور عشق او روشن می‌شود، اما وقتی به او نگاه می‌کنم، می‌بینم که او در حال دور شدن است.

هوش مصنوعی: مژگان او مانند دزدی است که دین مرا خاموش می‌کند. حال چگونه می‌توانم در این مسیر ادامه دهم وقتی هر تار مویی از من، یک راهزن و مانع در برابر من است؟

هوش مصنوعی: تو گمان می‌کنی مانند یک فانوس، آتش در زیر پارچه‌ام پنهان است، در حالی که این شعله‌ور بودن، مانند شمعی است که در لباس خود پنهان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای گل، زیبایی تو از جواهراتی است که به خاطر چشم‌های پرمحبت و اشک‌بار توست؛ تو مانند خوشه‌ای از دانه‌های خوشمزه‌ای که از خرمن چیده می‌شود، دلنواز و دل‌انگیز هستی.

هوش مصنوعی: طوطی بیچاره‌ای که به خاطر محبت تو به بند تو افتاده، حالا ببین گردن او چقدر زخم دارد از عشق و فراق.

هوش مصنوعی: من دامن نیلی‌ام را از گرد و غبار راه شسته‌ام و به همین خاطر صدها رود نیل از اشک‌هایم در دامنم جاری است.

هوش مصنوعی: نگران نباش، اگر آسمان به خاطر درد دل تو در آتش باشد، چرا که عاقبت این سوزش، دامن خود را خواهد گرفت و فریاد من از آن درد خواهد بود.