هوش مصنوعی: هیچ کس از کعبه و دیار تو به خوشبختی و سرگشاده‌حالی نرسید که به در این خانه کوبید و وارد نشد.

هوش مصنوعی: دل ما از جدایی و فاصله‌ای که بین ماست، رنج می‌کشد و مانند پرنده‌ای است که به خانه‌اش برنگشته. از فرط عشق به تو، حاضر است خاک پای تو را بوسه زند.

هوش مصنوعی: به خاطر دوستی، هرچند که من محبت کردم، اما بی‌مهری از طبیعت دنیا مانع شده است که نتوانم به هدفم برسم.

هوش مصنوعی: بر روی تخت بخت تکیه نکن، زیرا چه تکیه‌گاهی مثل سلیمان می‌تواند ماندگار باشد؟ چون هر چیزی در نهایت مانند گل در باد پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: اهلی به قدردانی از سن و تجربه‌ی پیر مغان اشاره می‌کند و بیان می‌کند که همیشه مدیون او بوده و خدمت به او هرگز به اندازه‌ای که استحقاق داشت، بیشتر نشده است.