هوش مصنوعی: نباید با لبت کسی دیگر را مانند طوطی هم‌صحبت ببینی، چرا که حتی از زیبایی خال تو نمی‌توان به آن شکر و شیرینی که در تو وجود دارد، دست یافت.

هوش مصنوعی: بهشت وصال، به خاطر ظلم و ستم رقیبان، برای من به مانند جهنم تبدیل شده است؛ چرا که وقتی آن را یک بار می‌بینم، باید صد بار دیگر آن را جلو و عقب تجربه کنم.

هوش مصنوعی: ای اجل، قفس را بر مرغ جانم بشکن، زیرا رقبای من در کلام و گفتگو به گل درآمده‌اند و من خود را در این قفس محبوس احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر دیدن تو باعث شود که دین و دنیا از دستم برود، چه اهمیتی دارد؟ چرا که یک لحظه دیدن زیبایی‌ات، ارزش دو عالم را دارد.

هوش مصنوعی: اگر شانس من اینگونه باشد و دست من به آرزوهایم نرسد، هرگز نمی‌توانم آنها را ببینم.

هوش مصنوعی: مثل یعقوب که به خاطر غم یوسف، چشم از دنیا بست، من هم به خاطر نبودن دوست، نمی‌خواهم با هیچ‌کس در این دنیا ملاقات کنم.

هوش مصنوعی: ای گل خندان، وقتی به غیر از دوستان خودت نگاه می‌کنی، حالتی مست و سرمست داری. در این حالت، یک بار به زیبایی گل‌ها توجه می‌کنی و بار دیگر به زشتی خارها و علف‌های هرز می‌نگری.