هوش مصنوعی: چهره‌ام از خون سرخ شده و چشمانم به خاطر یاد جانباختگان خودم گریه می‌کند. نه، من به این رنگ‌ها از شهیدانم اشاره نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من به محبت و بخشش عیسی نیاز ندارم وقتی لب تو را ندارم؛ حتی در دوری تو، از جان خودم هم متنفرم.

هوش مصنوعی: چه باید بکنم؟ اگر ناله نکنم، مثل پرندگان حبس‌شده، من هم مرغی دور از باغ و گلستان خودم هستم و به آنجا بسیار مشتاقم.

هوش مصنوعی: تا کی باید از گریه و درد دل رنج ببرم؟ آیا تو نمی‌توانی با لطف و لبخندت آرامشی به من ببخشی؟

هوش مصنوعی: اگر به خاطر تو جانم را هم بدهند، قربان سر تو می‌شوم. به بچه‌ها بگو که مرا از میدان خودم دور نکنند.

هوش مصنوعی: دوستان دور هم جمع شده‌اند، اما من به خاطر دل آشفته‌ام در عذابم. نمی‌دانم باید از که نزد کسی شکایت کنم، زیرا خودم در حال پریشانی هستم.

هوش مصنوعی: همه به زیبایی تو نگاه می‌کنند و من مانند موجودی که در دلتنگی رنج می‌برد، حیران و سردرگم از دوری تو باقی مانده‌ام.