هوش مصنوعی: می‌خواهم همچون غباری شوم و از راه او به سمت او بیایم.

هوش مصنوعی: وقتی در کنار رقیبان به صحبت می‌پردازم، چشمانم پر از اشک می‌شود و غم سنگینی در دل من به وجود می‌آید، همان‌طور که وقتی از در وارد می‌شوم، این احساسات شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: من از شوق دیدن تو می‌سوزم و به خاطر حسادت دیگران هم ناراحتم، اما هرچقدر هم که در دل غم و سوز داشته باشم، در مقابل تو درد و رنجی که می‌کشم کمتر است.

هوش مصنوعی: من یک ذره کوچک هستم که در خاک راه افتاده‌ام. ای خورشید، به من نگاه کن که از این خاک برمی‌خیزم.

هوش مصنوعی: گوش تو در برابر رقبای من در حال ناله و فریاد است، همان‌طور که بلبل درگوشه‌ی باغ آواز می‌خواند، ولی ای گل، من سخنانی را می‌گویم که فقط برای توست.

هوش مصنوعی: هر زمان که با حسادت دیگران رو به رو می‌شوم، به شدت احساس رنجش می‌کنم؛ اما وقتی به سوی تو، ای محبوبم، می‌آیم، گویی تمامی آن دردها را فراموش می‌کنم و آرامش می‌یابم.