هوش مصنوعی: نمی‌دانم که چقدر می‌توانم به خاطر ستم‌ها و ظلامت دور از خودم عذاب بکشم. ای نمک، لطفاً چنان کاری نکن که دل مرا بیشتر آزاردهی.

هوش مصنوعی: مژگان تو مثل دارویی برای قلب من است، اما چرا با هر نگاه و حرکت تو، دلم را بیشتر مجروح می‌کنی؟ این درد و زخم‌ها که دارم، زیاد است و تو با اشکال مختلفی بر قلب شکسته‌ام می‌زنی.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر عشق تو سرکشی کنم، به یاد دارم که مانند پروانه‌ای هستم که به خاطر محبت می‌سوزد و در هر حالتی، سوختن را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: در برابر تو من از همه کمتر و عقب‌افتاده‌تر هستم، اما وقتی که تیغ را برای کشتن برمی‌داری، در آن لحظه من از همه جلوتر و پیشتازتر می‌شوم.

هوش مصنوعی: هرچند من مانند ذره‌ای کوچک هستم، اما اگر نسیمی از محبت تو در من وزیده شود، در عشق تو مانند خورشید می‌درخشم و از دیگران برتر خواهم بود.

هوش مصنوعی: تنها نیستم که از دیگران جدا هستم، مانند حیوانی که به خودی خود از مردم بیگانه است، برای تو نیز از خود بیگانه شدم.