هوش مصنوعی: در این دنیا کسی از میان رفت که نظیری برای او در این جهان وجود نداشت. پادشاه به خوبی آگاه است که هیچ انسانی همچون او نبوده است.

هوش مصنوعی: در این زندگی، همه فضایل و ویژگی‌های نیکویی مانند علم، عقل، دانایی، محبت و جوانمردی را داشت، جز عمر که کم بود و آنچه باید، در کمبودش احساس می‌شد.

هوش مصنوعی: هر چند که مسیحا جان مرده را می‌بخشید و به حیات بازمی‌گرداند، اما وقتی کار به خود او می‌رسید، هیچ فرصتی برای تأمل نداشت.

هوش مصنوعی: او رفت تا در دنیای روح، یک بنای دائمی بسازد، چون دریافته بود که این خانه‌ی مادی (جسم) به مانند گل، دوام و ثباتی ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی زخمی دارد که برای آن درمانی پیدا می‌شود، اما آن زخمی که من دارم هیچ مرهمی در دنیا ندارد.

هوش مصنوعی: این شخص دشمنی بی‌ارزش است که در نهایت، نیش خود را به من زد. اثر منفی او کمتر از زهر افعی و مار نیست.

هوش مصنوعی: یوسف که گمشده بود، پیدا شد، اما آن دوست عزیز جان آن‌چنان ناپدید شده که گویی در این دنیا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در این بیت به یک شخصیت بزرگ و با ارزش اشاره شده است که به عنوان منبع رحمت و نور در نظر گرفته می‌شود. او به قدری بزرگ و دارای مقام است که حتی عرش (بالاترین مقام و مرتبه) نیز از ویژگی‌های او فراتر نیست. این تعبیر نشان‌دهنده عظمت و مقام بالای اوست.

هوش مصنوعی: در برابر نور خورشید اندیشه‌اش هیچ ذره‌ای از موجودات جهان پنهان نماند و هیچ نکته‌ی مبهمی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: ذره‌ای که از خاک پای او به آسمان می‌رسد، اگر چه ممکن است کمتر از نور ماه باشد، اما به هیچ وجه کم ارزش نیست.

هوش مصنوعی: هرچند که او هنرهای فراوانی داشت و ذاتی درخشان همچون جمشید، اما تمام آنچه از او ظهور می‌کرد، کار جام جم نبود.

هوش مصنوعی: دل‌ها را آنقدر خوب و با محبت نگهداری می‌کرد که در زمان او، جز زلف‌های پریشان و در هم گیسوان دختران زیبا، چیزی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که حکیم و دانشمند او افلاطون بود، کسی نام او را نمی‌دانست و آوازه‌اش مشهور نبود. همچنین، تا زمانی که او بخشنده و کریم بود، نام حاتم به عنوان بخشنده‌ترین فرد در جامعه شناخته نشده بود.

هوش مصنوعی: در جهان به اندازه‌ای باران طلا می‌بارید که هیچ فردی دست خالی از پول نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: هیچکس شب را در راه او سر بر زمین نگذاشت، زیرا که در صبحگاه دامن از گوهر گرانبها همچون مروارید به خاطر شبنم نداشت.

هوش مصنوعی: آسمان در هنر خود کمبود داشت و تو آن را به راه انداختی. اما وجود چنین دوستی بین آن دو، باعث شد که اوضاع از آن بدتر شود.

هوش مصنوعی: هیچکس در هنر و دانش از دیگری برتر نمی‌شود، چون اگر فردی در حوزه‌ای استاد شود، لزوماً به این معنا نیست که او بهترین یا آگاه‌ترین فرد در آن زمینه است.

هوش مصنوعی: کدام گلی به زلف سنبلش نرسید که از غم نرگس چشم، که در این سوگ خونین است، نالیده باشد؟

هوش مصنوعی: به خاطر آن‌قدر اشک‌هایی که مردم به خاطر او ریخته‌اند، در کوچه‌اش صدای کسی شنیده نمی‌شود؛ چون چشمی که به او گریه کند، مانند چشمه زمزم زنده و پرآب نیست.

هوش مصنوعی: دود ناشی از آه و غم دوستان در آتش می‌سوزد و نمایانگر این است که دشمنان نیز از درد دل دیگران بی‌خبر نیستند.

هوش مصنوعی: هیچ سینه‌ای را همچون یک نگین بی‌خراش ندیدم که نمایانگر غم باشد، و در دل یک چشم نیز مانند خاتم نیست که از خون دل پر شده باشد.

هوش مصنوعی: آه از این آسمان نیلی که هر کس از آن جرعه‌ای شادی به دست آورد، بدون غم و اندوه نبود.

هوش مصنوعی: دل من مانند غنچه‌ای است که در شادی‌های دنیا شکفته شده، اما از این باغ هیچکسی مانند سبزه‌ای وجود ندارد که بیش از یک هفته شاداب بماند.

هوش مصنوعی: گل سوسن آزاد و زیبا در دنیا ظاهر نمی‌شود، زیرا وقتی به این زمین نیلگون و پراز هزار رنگی می‌آید، دیگر لباس آبی و نیلین خود را به تن نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نتوانسته است به اندازه‌ی ماه نو به اوج ترقی برسد، زیرا در چرخش زمان، هر بار که به آن افزوده می‌شود، چیزی از آن کاسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این دنیا مانند کاسه‌ای از خاک است که هیچ‌کس نتوانسته از آن نوشیدنی دلپذیری بگیرد. در حقیقت، آنچه که در این دنیا وجود دارد تنها زهر حسرت است و چیزی به جز آن نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: سرنوشت و مرگ، از دید همه پنهان است. به کسی این راز را نگویید، چون هیچ‌کس قادر به درک آن نیست.

هوش مصنوعی: پروردگارا، به رحمت خود به پایان برسان حال او را، زیرا هیچ کس از چنگال مرگ رهایی ندارد و این وضعیت برای انسان‌ها و پیامبران نیز ثابت است.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا عمر پادشاهی کوتاه شود، جای شکرگزاری است که حتی یک مو از سر او کم نشده است.