هوش مصنوعی: ای کسی که عقل و دین را به آسانی به یغما می‌بری و بی‌پروا جان و دل را اذیت می‌کنی.

هوش مصنوعی: منبعی از ستم و آشوب و ظلم، موجب آسیب به خرد و دانایی و فهم انسان‌ها خواهد شد.

هوش مصنوعی: تو از درد جدایی به شدت رنج می‌بری و زندگی‌ات مثل خون در حال جاری شدن است، همه جا را تحت تأثیر قرار داده و خاک را آغشته به حسرت کرده است.

هوش مصنوعی: عقل می‌گوید: «خدا تو را آب‌سیر کند»، اما فضیلت می‌گوید: «فدای تو شوم».

هوش مصنوعی: اگر کسی را به زنجیر ستم درآوری یا او را به دام بیندازی و به هلاکت برسانی،

هوش مصنوعی: این شخص از زنجیر و بند رهایی نخواهد یافت و به دنبال جدایی از سرنوشت و تقدیر خود نیست.

هوش مصنوعی: در این بیت، فردی به دو ویژگی متضاد اشاره می‌کند. از یک سو، به زیبایی و صفای جام جمشیدی که نماد خوشبختی و شادی است اشاره دارد. از سوی دیگر، به ظلم و جفایی که شبیه به افعی ضحاک است، اشاره می‌کند. این تضاد می‌تواند به رمز و راز زندگی و موقعیت‌های مختلفی که انسان با آنها روبرو می‌شود، اشاره داشته باشد.

هوش مصنوعی: در آغوش تو، نور و روشنی پنهان شده و نشانه‌ای از شیدایی فراموش شده دختر تاک وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای دل، آرامش من در عشق تو نیست و زندگی‌ام به خاطر تو آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: خوشحال و شاداب باش، چرا که این دل غمگین، محل زندگی توست.

هوش مصنوعی: چند بار از خون ما غافل می‌شوی و با ناز و لطافت به زندگی‌ات ادامه می‌دهی؟

هوش مصنوعی: در پایان این خانه، وجود خداوندی است و در این مکان، قدرتی سلطنتی وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر در زدوخورد و بی‌عدالتی، خون ما را ریختی، برایت بی‌مهابا حلال باشد.

هوش مصنوعی: ما به سختی‌های زندگی عادت کرده‌ایم؛ اگر تو دل شاد و خیالی راحت داری.

هوش مصنوعی: پرویز به وصل شیرین دست یافته است و فرهاد با تمام تلاشش که تیشه به سنگ می‌زند، در عشق با موانع مواجه است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در هر هنری ماهر و در هر فن آموزشی، استادی را به دیگران آموزش می‌دهی.

هوش مصنوعی: خدمتگزاران تو مانند بهمن و دارا و بندگان تو همانند کیقباد و قباد هستند.

هوش مصنوعی: از تلاش و تلاش تو، باغ آرزوها شکوفا شده و بچه حکمت از سخنان تو به دنیا آمده است.

هوش مصنوعی: به جز یاد تو، هر داستانی مثل خواب و هر آهنگی به جز نام تو، مثل باد زودگذر است.

هوش مصنوعی: اگر دستت را به سمت آسمان دراز کنی و آن را تکان دهی، می‌توانی آسمان را از ریشه و بنیادش برآوری.

هوش مصنوعی: داستان درد و رنج عمیق درون خود را از من بشنو، هرچه که پیش بیاید، پیش بیاید.

هوش مصنوعی: هر دلی را که به خاطر محبت تو، درد و غمت را فراموش کرده است، به یاد داشته باش.

هوش مصنوعی: مدتی است که من از راه وفاداری، سر تسلیم به درگاه تو فرود آورده‌ام.

هوش مصنوعی: دوشیزگان به فکر تو هستند و جوانان درباره‌ات مدح و ستایش می‌کنند.

هوش مصنوعی: درخواست کرد که از خدمت و بندگی این مقام رهایی یابد و از قید آسمان آزاد شود.

هوش مصنوعی: اجازه بده آزادانه زندگی کند، چرا که تقدیرش به تسلیم و بندگی منجر شده است.

هوش مصنوعی: اگر او را طرد کنی، صدایش در می‌آید، اما اگر او را به آغوش بگیری، حرفی نخواهد زد.

هوش مصنوعی: یا او را از بندگی خاص خود محروم کن، یا اینکه از ظلم و ستم آزادش ساز.

هوش مصنوعی: ای کاش که سینه‌ای وجود داشت که بتواند رازها را در خود نگه دارد، زیرا در دنیا هیچ یار و همدمی نیست که بتوان به او اعتماد کرد.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی بدون توجیه و دلیل نیست و هیچ ماه محرم بدون ماه ذی الحجه نمی‌گذرد.

هوش مصنوعی: دلم از غم و اندوه راحت نیست و از خوشی‌های زندگی نیز لذت نمی‌برم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر اشک‌هایم ویران شده‌است، خانه‌ام برای موری (کرم‌ابریشم) که نیاز به شبنم دارد، دیگر مناسب نیست.

هوش مصنوعی: دست دیوان از این سرزمین کوتاه باد، زیرا دیگر نشانه‌ای از عظمت ملوکانه‌ی جمشید وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تنها سلیمان بود که آصف، وزیرش، نگهبان اسم اعظم او بود و هیچ‌کس دیگر چنین مقامی نداشت.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز روح‌القدس نیست که بتواند به مقام و جایگاه مریم دست یابد.

هوش مصنوعی: باغبان بهشت، کشاورز و کارگر زمین نیست، و او به وسیله نردبانی که به آسمان می‌رسد، به مقام و مرتبه‌ای که در نظر دارد، نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: با اینکه می‌دانم ارزش این انسان ضعیف در نظر تو کم نیست،

هوش مصنوعی: اگر به دنبالم نگردی، نابود می‌شوم و اگر نخواهی که به دنبالت بیایم، برایت مهم نیست.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو و به نشانه اطاعت، سرم را به خاک می‌گذارم، چرا که جز خدمت به تو چیز دیگری برای من مهم نیست.

هوش مصنوعی: من در این دنیا و آن دنیا به دنبال نشانی هستم که هیچ مشابهی در هیچ یک از این دو عالم ندارد.

هوش مصنوعی: هر کس که عشق را در دل ندارد، مانند یک جانور است و نه انسان واقعی.

هوش مصنوعی: در این مکان، راز و داستانی دارم که هیچ کس نمی‌تواند آن را به آسانی به چنگ آورد، حتی کسانی که قدرت و توانایی بالایی دارند.

هوش مصنوعی: ما سر و جان خود را به تو سپرده‌ایم، زیرا این گردن جز برای خدمت و اطاعت از تو خم نشده است.

هوش مصنوعی: قدر و اهمیت تقدیر و عقل در برابر زنجیری که عشق به وجود می‌آورد، چندان پابرجا و مستحکم نیست.

هوش مصنوعی: من به خواست تو تسلیم شدم و حالا دل‌ام از این وضعیت خسته و ناآرام است.

هوش مصنوعی: من فرزند حاجب تو هستم و نوکر بی‌دریغ تو می‌باشم.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشید در پس پرده‌ای پنهان شده‌ای، اما من خود پرده‌بردار تو هستم.

هوش مصنوعی: آسمان پر از ستاره است، اما من همان ستاره‌ای هستم که برای دیگران نور می‌آورم.

هوش مصنوعی: هرچند که تو با خودت برادرم می‌خوانی، اما من بیشتر به عنوان یک خدمتکار مناسب تو هستم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه آرزوی رسیدن به مقامات عالی دارم، از صمیم قلب، طلبکار وجود تو هستم.

هوش مصنوعی: من ارزش‌ها و ویژگی‌های خوب تو را می‌شناسم و می‌توانم درباره‌ی آن‌ها سخن بگویم.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که به حقایق تو آگاه هستم و مطالب تو را در دل نگه می‌دارم.

هوش مصنوعی: نظر تو واضح و مشخص است، اما من چیزی هستم که باعث شکل‌گیری آن نظر شده‌ام.

هوش مصنوعی: تحلیل و برداشت تو درست و دقیق است، اما من منبع و مرجع آن تحلیل و برداشت تو هستم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به خداوند نزدیک شوم و از او درخواست کنم، باید با همه وجود و بی‌چون و چرا تسلیم او باشم.

هوش مصنوعی: تو صاحب و اداره کننده ی این جهان هستی، اما من به عنوان نماینده‌ات در این دنیا عمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو همچون ماه رجب با عظمت و نورانی هستی، اما من در شب درخواست‌ها و آرزوها مالامال از نیاز و خواسته‌هایم.

هوش مصنوعی: اگر به سوی حقیقت توجه داری، بدان که حقیقت به سمت تو هم می‌آید.

هوش مصنوعی: من یادگار کسانی هستم که پیش از تو بودند و به شدت به بستگان تو علاقه‌مندم.

هوش مصنوعی: امید من را خاموش نکن، دلم از غصه در حال زاری است.

هوش مصنوعی: در نزد من چه کسی با شکوه و مقام است و در آغوش شیر در جنگل چه کسی قرار دارد؟

هوش مصنوعی: خاکی که در مسیر خوابیده چه ارزشی دارد در برابر مشک و عطر؟ و چوب گز در مقایسه با عود و صندل چه جایگاهی دارد؟

هوش مصنوعی: در نزد کافور، آن بوی خوش و تازه‌ای که در هندوانه است چه ارزشی دارد؟ و آن حس تلخی که در حنظل وجود دارد چیست؟

هوش مصنوعی: ظلم در برابر عدل هیچ جایگاهی ندارد و نادانی در مقابل عقل نمی‌تواند برتری داشته باشد.

هوش مصنوعی: در اینجا به طور ضمنی به این اشاره می‌شود که در مقایسه با جایگاه مهم و والا، موجودات و اشخاص ناچیز و بی‌ارزش نمی‌توانند موقعیت خود را ثابت کنند. به عبارت دیگر، افرادی که اعتبار و توانایی کمتری دارند به خوبی نمی‌توانند در برابر کسانی که در موقعیت‌های بالاتر و با ارزش‌تر قرار دارند، خود را نشان دهند.

هوش مصنوعی: کرم شب تاب در کنار ماه چه کاری می‌تواند انجام دهد، وقتی که در برابر نور خورشید نمی‌تواند درخشیده و خود را نشان دهد؟

هوش مصنوعی: در دروازه‌ی کاخ کیخسرو، چه کسانی حضور دارند؟ آیا گیو، گودرز و رستم، قهرمانان بزرگ هستند؟

هوش مصنوعی: وقتی که جلوه‌های معجزه‌آسا و شگفت‌انگیز پیامبر احمد (ص) نمایان شود، هیچ نوع مکر و نیرنگ و سحر و فریبی نمی‌تواند به کار آید، حتی اگر از تنبلی هم استفاده کنند.

هوش مصنوعی: احمد بن حنبل کیست؟ او فردی است که با سخنان جعفر صادق شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی صبح روشنایی خود را می‌تاباند، شب تاریک و سیاه به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی اسب من در حال دویدن و شتاب است، آن شتر جوان و ناتوان چه جایگاهی دارد؟

هوش مصنوعی: من از خاک پای خودم و عمامه‌ی تو صحبت می‌کنم، تو بگو کدام یک از این دو برتر است.

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که بتواند از وابستگی‌های دنیوی رها شود؟ و آیا آن کس که به صورت مداوم در غم گرفتار است، واقعا کیست؟

هوش مصنوعی: در این جمع نوشیدنی و آواز و لذت، کدام سفره از شیر و خردل و خوراکی‌های دیگر وجود دارد؟

هوش مصنوعی: تو پرسیدی که آن شخصی که این واقعیت‌ها را با دلایل روشن و مستدل اثبات می‌کند کیست.

هوش مصنوعی: من یکی از بندگان خاندان پیامبر (ص) هستم و خود را humble (خود را خوار و حقیر) می‌دانم.

هوش مصنوعی: گفتند که شکار کردن آرزوها ممکن نیست، چون پرنده کمیابی مثل عنقا هرگز به دام نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که هر چه گفته‌ای راست است، اما من این بنده هرگز از موضع خود عقب‌نشینی نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: از مسیر دوری کن تا اینکه شکار طعمه کرکس و مگس نشود.

هوش مصنوعی: گردن پادشاهی که بر تمامی سرزمین‌ها حکمرانی می‌کند، نمی‌تواند به دست مأموران و نگهبانان کوچک کنترل شود.

هوش مصنوعی: ماه به زیبایی و جذابیت گل و آب شگفت‌زده شده است و لاله‌ها به خاطر خار و علف اسیر و محدود نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که هر موجودی باید با هم‌نوعان خود باشد و همنشینی با دیگری که به او تعلق ندارد، ناپسند است. به عبارتی دیگر، هر کس باید در جمع کسانی که به او شبیه هستند، حضور داشته باشد و از ارتباط با دیگرانی که در نظر او نامناسب هستند، پرهیز کند.

هوش مصنوعی: به خدا سوگند، جز در دل کسی مثل موسی، که در جستجوی نور است، دیگران نمی‌توانند به حقیقت الهی دست یابند.

هوش مصنوعی: کسی که با اراده و تلاش خود پایه‌های ولنگاری و هوسرانی را از بین می‌برد، هرگز به خود اجازه نمی‌دهد که مانند کسانی که به دنبال لذت‌های زودگذر هستند، رفتار کند.

هوش مصنوعی: هرگاه توانستی، مانند سگی وفادار باش و نگذار که بلای مشکلات و سختی‌ها بر دلتن تو تأثیر منفی بگذارد. همچنین تلاش کن که محیط و مکانی که در آن هستی، آلوده نشود و پاک بماند.

هوش مصنوعی: دل مجنون به خاطر لیلی به اندازه‌ای ناله می‌کند که دیگر نمی‌تواند مانند زنگی که به صدا درمی‌آید، صدا کند.

هوش مصنوعی: اگر هما (پرنده‌ای افسانه‌ای) به خاطر کمبود برگ بمیرد، حادثه‌ای از کلاغانش برای کسی اهمیت نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: ای شیخ، بر اسب لنگ خود سوار شو، چرا که این اسب ناتوان در اختیار تو نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: اینجا گفته شده که اگر نتوانی به درستی و در موقع نیاز به کسی کمک کنی، در نهایت به سرانجامی تلخ و ناامیدکننده دچار خواهی شد.

هوش مصنوعی: کمی برای تربیت تو گفتم که تلاش کنی تا کار تمام نشود.

هوش مصنوعی: از دل مهر و محبت خود جدا شدن بسیار سخت است. تلاش کن که از این وضعیت خارج شوی، زیرا بعد از آن دیگر امکان‌پذیر نخواهد بود.

هوش مصنوعی: به خدا توکل کردم و از همه سختی‌ها عبور کردم. یا در این مسیر غرق می‌شوم یا به موفقیت و دستاوردی ارزشمند می‌رسم.