هوش مصنوعی: باد خزان به باغی که متعلق به مصطفی است، وزیده و باعث پژمردن غنچه‌های گل‌های آنجا شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که پایه‌های عرش الهی فرو ریخت، چراغ شبستان پیامبر خاموش شد.

هوش مصنوعی: سر آن کسی که زینت بخش دامان پیامبر (مصطفی) بود، دور از بدن بر روی خاک سیاه افتاده است.

هوش مصنوعی: دیو فریبکار، انگشت سلیمان را برید تا انگشترش را به دست آورد.

هوش مصنوعی: براثر گرما و تشنگی، زیبایی‌ها و جواهرات مانند یاقوت، لعل، مروارید و مرجان رنگ و روی خود را از دست داده‌اند و پژمرده شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که کینه و دشمنی حاکم شود، به فراموشی سپرده می‌شود عظمت شخصیتی چون پیامبر و آسیب‌هایی که به او وارد آمده است.

هوش مصنوعی: بوی پیراهن یوسف در فضا پیچید و باعث شد که غم به سمت دست رسول خدا بیاید و دامن او را بگیرد.

هوش مصنوعی: در اینجا به بیان این موضوع پرداخته شده است که سرزمین امن و آرامش، که مکانی برای شادی و سرور بوده، به خاطر وقایع و مشکلاتی که بر پیامبر (مصطفی) گذشت، به مکانی پر از اندوه تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: در یک لحظه، آب‌هایی که به پاکی و شیرینی شناخته می‌شوند، به دلیل اشک‌های رقت‌انگیز پیامبر، به خون تبدیل شدند.

هوش مصنوعی: درخت طوبی به خاطر غم و اندوهی که ناشی از حال پریشان پیامبر اسلام بود، خمیده شد و حورهای بهشتی به خاطر آن، موهایشان را نامرتب و پریشان کردند.

هوش مصنوعی: وقتی دنیا در حال افول است و چیزها به پایان می‌رسند، خداوند بر سر پیمانی که با پیامبر (مصطفی) بسته است، به ما تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: از دل پر درد خود، پیمانه‌ای پر از خون می‌نهاد، پس از آنکه عهد و پیمان را پذیرفتند و در محفل پیامبر gathered شدند.

هوش مصنوعی: بخون حتی اگر تلخ و نابود کننده باشد، زیرا ادامه زندگی‌ات بستگی به پذیرش این تلخی‌ها دارد. بخور تا به خوبی درک کنی که هر رنجی که می‌کشی، در واقع بهای ارتباط و دوستی‌ات با خداست.

هوش مصنوعی: وقتی مصطفی شرابی را از دست دوست نوشید، نصیحت پیر عشق را با دقت شنید و به آن توجه کرد.

هوش مصنوعی: مردی به نام مرتضی یک جام از آن شراب را در دست گرفت و او را با عشق و محبتش ساکت و آرام کرد.

هوش مصنوعی: ساقی که ندای جوانی و شادی را سر می‌دهد، از چشمه زلال و زندگی‌بخش نوشیدنی‌ای برداشت و آن را به می‌فروش تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: دست معلم عشق را بوسید تا از او درس‌های ارزشمندی بگیرد و به کمال برسد.

هوش مصنوعی: پرده‌برداری از چهره معشوق، همواره باعث شده است که آن خدای پرودرمان، پوششی بر روی دو جهان بیفکند.

هوش مصنوعی: در مسجد، فردی با موی بلند و شکاف خورده به زمین افتاد، مانند همان پیامبر عرب که زیبایی و شکوهی خاص داشت.

هوش مصنوعی: از پیشانی پاکش مانند فواره‌ای، خون جوشید و دل جهان به شدت به تپش افتاد.

هوش مصنوعی: پیرهن حسن را بریدند و حسین به زیبایی درخشید. کلثوم در حال تماشا به حالت غمناکی درآمد و زینب نیز به شدت ناله کرد.

هوش مصنوعی: او با گریه گفت که دیگر نمی‌توانم فکر کنم و از آن لحظه‌ای که عقل و هوش من را تحت تأثیر قرار داد، خود را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ساقی گفت، ای دیگر، این باده‌ای که امروز نوشیدم را از کدام دست تسلیم و در خور سلسبیل قرار دادی؟

هوش مصنوعی: پادشاه در میان نور چهره محبوبش را دید و جانش را به خاطر تماشای جلوه‌های زیبای او فدای کرد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از مکانی خصوصی و دور از جمعیت خارج شد، مانند پروانه‌ای که جانش را به شمع سپرده است.

هوش مصنوعی: به یادم آمد غم و اندوه زهرا و مراسم عزاداری‌اش که همواره با درد و رنجی پیوسته همراه بود.

هوش مصنوعی: چشمانش پر از اشک و آهی سوزان در دلش پر از آرزوهای برآورده‌نشده دارد و حالش به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: دست پر از تاول و شانه کبود، پهلوی شکسته و قامت خمیده.

هوش مصنوعی: دردی که از فقدان پدر به وجود آمده، با هیچ چیزی تسکین نمی‌یابد. حتی زخم‌هایی که ناشی از تنبیه و ضرب و شتم هستند، نمی‌توانند این درد را درمان کنند.

هوش مصنوعی: او بر اثر درد و اندوهی که از غم پدرش دارد، اشک می‌ریزد و با نگرانی به وضعیت پسر عمویش نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: در یک طرف، تخت و جایگاه سلیمان قرار دارد که از دین خالی است و در طرف دیگر، انگشتر او به دست دیو افتاده است.

هوش مصنوعی: اگر توحید و یکتاپرستی در قلب‌ها برقرار نباشد، کشور اسلام و پرچم آن نیز در خطر و به سوی نابودی می‌رود.

هوش مصنوعی: قرآن در حالتی از ذلت است و فردی که آن را تلاوت می‌کند، خود نیز در غم و اندوهی گرفتار شده است که به شدت او را احاطه کرده است. این وضعیت به گونه‌ای است که مانند یک طناب دور گردن نام بزرگ و مقدسش پیچیده شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کرامت و اصول اولیه (کتاب اصلی) به طور کامل و برجسته بیان شده‌اند، اما در عین حال برخی از جزئیات یا متن‌ها ممکن است قدیمی و بدون اعتبار شوند. موارد و آیات مستحکم و مشخصی نیز وجود دارند که به وضوح اصول و پایه‌ها را تبیین می‌کنند.

هوش مصنوعی: گاهی به یاد زیبایی‌ها و صفای عشق می‌افتی و گاهی هم به یاد حسین و روز عاشورا در ماه محرم.

هوش مصنوعی: تو آتش به جان اسماعیل و هاجر زده‌ای و اشک‌هایی را از عیسی و مریم جاری کرده‌ای.

هوش مصنوعی: از گریه او فرشتگان آسمان اشک ریختند و فرشته‌ها به خاطر عزایش خون گریستند.

هوش مصنوعی: ای وای بر مصیبت حسن و حال پریشان او، دلش آشفته و شکمش پاره پاره است.

هوش مصنوعی: دردهایی که در دلش پنهان بود و زهرهایی که در وجودش شعله‌ور کرده بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معانی اشاره دارد که انسان در طول زندگی ممکن است از جانب دشمنان مورد آزار و دشمنی قرار گیرد و چنین ضرباتی را در مسیر زندگی تحمل کند. همچنین، ممکن است در نهایت با آسیب‌های جدی مواجه شود که نشان‌دهنده‌ٔ مبارزات و چالش‌هایی است که او در زندگی تجربه کرده است.

هوش مصنوعی: او حتی یک لحظه هم نتوانست از غم و اندوه خود رها شود و ساغری را که مملو از درد دلش بود، از خون دل خالی کند؛ بعد از اینکه پدرش شهید شده و مادرش فوت کرده است.

هوش مصنوعی: شاهد زیبایی که در خفا می‌زیست، چهره‌اش را به کسی نشان نداد و پای عاقل و دانا نیز بر بستر او نهاد نشد.

هوش مصنوعی: خدا بزرگتر است از آبی که در نیمه‌شب نوشیده شد و از عمق وجودش بروز کرد.

هوش مصنوعی: از الماس سیاه رنگ، مانند زمرد می‌درخشد و زهر یاقوت، قلبش را پر از درد کرده است. وقتی که به بی‌راهه می‌رود، درخشندگی‌اش را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: او آهی از دل کشید و ظرفی برای طلب کرد و درد و غم خود را در آن ظرف ریخت تا پیش خواهر ستمدیده‌اش ببرد.

هوش مصنوعی: وقتی زینب طشتی پر از خون را دید، فریاد زد و به نظر می‌رسید که یاد آن طشت دیگر به خاطرش آمد.

هوش مصنوعی: فرد مدت زیادی در دل خود آه و حسرت نگه داشت تا جایی که دنیا به درد و رنج او پی برد. او چنان در حزن و اندوه غرق شد که اشک‌هایش به حدی رسید که از سرش عبور کرد و حتی آب‌ها هم ظرفیت تحمل او را نداشتند و سرریز شدند.

هوش مصنوعی: وقتی طشت طلایی و حضور یزید را مشاهده کرد، یاد چیزی افتاد که باعث شد صبرش از دست برود و نتوانست روی پا بایستد.

هوش مصنوعی: اگر مصیبت و سختی‌ای را از شاه کربلا تحمل کنم، می‌ترسم که ناله‌ام آسمان را به لرزه درآورد.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر غم و اندوه اهل بیت می‌لرزد و آسمان از ناله و فریاد جانسوز کربلا می‌سوزد.

هوش مصنوعی: بسیاری از شبانان بی‌خبر از حوادث تلخ و تاریک هستند که در سایه نور ماه و ستاره‌ها، بر زمین پرچم‌دار می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر یوسف به کنعان بیفتد، در چاه صد یوسف دیگر که در چاه کربلا گم شده‌اند، وجود دارند.

هوش مصنوعی: ای ساربان! اگر مرا به سمت خانه خدا می‌بری، پس ای کاش شتر را از راه کربلا بگذری.

هوش مصنوعی: او هدایت کننده این کاروان است، بکش تا به پای تخت پادشاهی کربلا برسیم.

هوش مصنوعی: شادی‌ای که من برای دل خود ایجاد می‌کنم، از عطر دل‌انگیز صبح‌گاه کربلا نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای کعبه بزرگ، میان تو و زمین تا آسمان فاصله زیادی وجود دارد، از مقام و احترام تو تا مقام کربلا.

هوش مصنوعی: به‌قدری دلم از ظلم و ستم آتش گرفته که زمانه‌ای فرا می‌رسد که این آتش بر آسمان کربلا زبانه می‌کشد و خاطره خیمه‌ها و اردوگاه را شعله‌ور می‌کند.

هوش مصنوعی: موسای کلیم از درخت عشق صدای «این منم، من الله هستم» را شنید که به کربلا اشاره دارد.

هوش مصنوعی: پرتوهای نورانی عشق از سمت شرق درخشید و عقل مانند موسی در برابر نور عشق حیرت‌زده شد.

هوش مصنوعی: درود بر لحظه‌ای که در مکان مقدس عترت خلیل صدای حرکت شتر شنیده می‌شود و نشانگر وداع و سفر است.

هوش مصنوعی: از سرزمین حجاز برای جنگ و بسیج به سمت عراق راه افتادند و گفتند: خداوند برای من کافی است و او بهترین حمایت‌کننده است.

هوش مصنوعی: با هزاران آرزو و خواسته، به سوی مشکلات و چالش‌ها می‌رفتند، از هزاران انگیزه و اشتیاق.

هوش مصنوعی: غم و اندوه تو، مانند توشه‌ای برای مسافرت است که مرگ آن را همراهی می‌کند و سرنوشت تلخ را به همراه دارد. همچنین پیام‌آور مرگ، نشانه‌ای از این واقعیت است.

هوش مصنوعی: تیر سه‌پاره منتظر است تا به گردن نوزادی بیفتد که در زنجیر گرفتار است و نشانه‌ای از کین و انتقام در دل دارد، در حالی که آرزو می‌کند به گردن بیمار و ضعیف بیفتد.

هوش مصنوعی: فرات به طور مکرر در حال موج زدن بود و به خاطر اشتیاقش، این حالت را نشان می‌داد. چشمانش به اندازه‌ای پر از اشک و غم بود که همچون آب نیل به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: ای قوم، آیا سزاوار است که در عشق و محبت فاطمه (سلام الله علیها) دریغی داشته باشید؟ من همواره مشتاق و دلبسته شما هستم، ای بزرگوار!

هوش مصنوعی: باز گرد به آغوش من، ای پادشاه، که من مهد و پرورش‌دهنده‌ی پیکر پاره‌پاره‌ات هستم، همان‌طور که جبرئیل تو را به حرکت درآورده است.

هوش مصنوعی: در آغاز روز، پیشرفت و آغاز این گروه به عنوان نماینده امام زمان شروع شد.

هوش مصنوعی: آن شخص سالک که در مسیر عشق و محبت گام برمی‌دارد، مانند مردی است که جان خود را در دستانش گرفته و با وفا، راهی از خود نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: روزى که به سمت کوفه رفت، روزى بود که شادی و خوشبختی او به پایان رسید و زندگی‌اش دیگر رنگ و بویی نداشت.

هوش مصنوعی: به هر حال، وقتی به کوفه رسید، ستاره‌های آسمان یک شعبده جالب جدید انجام دادند.

هوش مصنوعی: با اینکه استقبال از کار بدرقه در کوفه چندان مناسب نیست، اما در ابتدا این کار خوب و مثبت آغاز شد.

هوش مصنوعی: یکی از آنها به قدری خاک و غبار به راه انداخته که دیدگانش را پر کرده است، و دیگری به قدری شوق و محبت دارد که با بوسه زدن به پای او، سرش را بلند کرده است.

هوش مصنوعی: یکی به من گفت که در کنار خودت مرا به بندگی بپذیر، و دیگری گفت که با بخشش‌ها و نعمت‌های خودم مرا مورد محبت قرار بده.

هوش مصنوعی: او به من گفت که مرا در خدمت خود قرار بده و باعث افتخارم کن، و او به من گفت که مرا از جلو خود بالا ببرد و سرافراز کند.

هوش مصنوعی: اما زمانی که آن بیگانه به سوی مسجد حرکت کرد تا عبادت خداوند بی‌نیاز را انجام دهد.

هوش مصنوعی: از میان هزاران نفر که در مقابل یک فرد ایستاده بودند، هیچ‌کس باقی نمانده بود وقتی او از نماز فارغ شد.

هوش مصنوعی: کسانی که همیشه از حمایت و پشتیبانی او سخن می‌گفتند، حالا از دیدن او دوری می‌کنند.

هوش مصنوعی: آنانی که به دامن او چنگ می‌زنند و از او حمایت می‌کنند، در واقع در مواقع سختی، به جای حمایت، به او آسیب می‌زنند و به او دشواری می‌رسانند.

هوش مصنوعی: دشمن در انتظار است و مرگ آماده‌ی حمله، نه راهی برای نجات وجود دارد و نه چاره‌ای برای فرار.

هوش مصنوعی: او خود را غریب و تنها احساس کرد و از دلش ناله‌ای برآمد، مانند نی که می‌زند و می‌گریاند، و همچون شمعی که در حال ذوب شدن است.

هوش مصنوعی: ای نسیم، از جانب مسلم برسان پیام هر جا که می‌روی به کوی حسین از راه حجاز.

هوش مصنوعی: به کوفه نرو و به سوی حجاز هم نرو، من برای تو آمده‌ام و فدای تو شده‌ام، تو هم برگرد.

هوش مصنوعی: در کوفه خبری از وفا و محبت نیست و هیچ نشانه‌ای از مهر و آشتی دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: عمل انسان وقتی خالص و صحیح نیست که رفتار او نشان‌دهنده دوگانگی و نفاق باشد. در واقع، گفتار او هم جز دروغ و افسانه نیست و در حقیقت، هیچ چیز واقعی در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: گویا کوفیان نشان وفا و صداقتی پیدا نکرده‌اند، یا اینکه در این زمانه هیچ نشانه‌ای از وفا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، به کوفه نیا، چرا که اینجا جایی خطرناک و پر از گرداب‌های هلاکت است که انتهایی ندارد.

هوش مصنوعی: این گروه از مردم که در مسایل مختلف چهره‌هایی دوگانه و ح façade را به نمایش می‌گذارند، از ترس خداوند یگانه و بی‌نظیر خودشان احساس خطر نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: عشاق آماده هستند که عشق خود را به نمایش بگذارند، اما تنها تو هستی که دلشان را هدف قرار داده‌ای و بقیه هیچ نشانه‌ای ندارند.

هوش مصنوعی: برای گلوی اصغر، تنها تیر کینه وجود دارد و برای کودکان تو، چیزی جز تازیانه نیست.

هوش مصنوعی: ای کبوتر بام حرم، مراقب باش! در این مسیر دام‌های زیادی وجود دارد و اینجا تنها آب و دانه نیست.

هوش مصنوعی: آنقدر بهانه و عذرهای مختلف برای کشتن تو درست کرده‌اند که دیگر جز کینه‌ات در دلشان چیزی نیست.

هوش مصنوعی: روانم فدای خاک پای تو شده است، اما متأسفانه حالا بیچاره‌ام که در آن درگاه حضور ندارم.

هوش مصنوعی: این شخص در حال صحبت بود و در نتیجه نوشیدنی وصل را مصرف کرد. تصویر روشنی از محبوبش در دل او شکل گرفت و به حقیقت نزدیک‌تر شد.

هوش مصنوعی: زمانی که غم و اندوه به دنیا آمد، نخستین جایی که به سراغش رفت، خانه‌ی خانواده‌ی پیامبر بود.

هوش مصنوعی: مهمانی نزد پیامبر داشت و هر لحظه داستانی با علی، حسنین و فاطمه گفت.

هوش مصنوعی: هر کسی که عترت پیامبر خدا را بشناسد، داستانی برای او خواهد گفت که او را خسته و دلزده کند.

هوش مصنوعی: زمانی که نوبت غم و اندوه به آن پادشاه رسید که لب‌هایش تشنه بودند، او مرا به سرعت به بازی گذاشت و جانم را به خطر انداخت.

هوش مصنوعی: در بالای لیست شهیدان، نوشته شده که از همان ابتدا، نام خود را امضا کرده و به شهادت رضایت داده است.

هوش مصنوعی: این بیت به موضوع مسئولیت و امانتداری اشاره دارد. در آن بیان می‌شود که بار سنگینی که آسمان (یا سرنوشت) از آن شانه خالی کرده، به دست فردی نا آگاه سپرده شده که به نفع دیگران از آن استفاده کرده است. این موضوع ممکن است به مشکلاتی که ناشی از عدم درک و آگاهی است، اشاره کند.

هوش مصنوعی: جسمی که بر دوش پیامبر بالا رفته بود، از بلندی به زمین کشتارگاه فرود آمد.

هوش مصنوعی: سپس با خط و مهر کارگزار نظام، دارایی مورد نیاز برای دریافت شفاعت را به دست آورد.

هوش مصنوعی: ای کاش از روزی که از نبرد و میدان به سوی خیمه‌ها بازگشت، یاد نکنیم.

هوش مصنوعی: در مورد مقام و منزلت خود، به خداوند چیزی گفت که هیچ کس قادر به رد کردن آن نیست.

هوش مصنوعی: خدایی که از ابتدا همه چیز را مشخص کرده، با هزار زبان به آن گروه نادان و پرحرف حقایق را گفت و ایشان را به روشنی آگاه کرد.

هوش مصنوعی: مدتی در میانه میدان نبرد، فریاد کمک کردم و لحظه‌ای به لطف خود، از پیامبر روایت روایت کردم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از این موضوع بر آن قوم بی‌ادب سخن گفته شود، آن شایسته‌ای که دارای نسب ابطحی است ستوده خواهد شد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جواب او را نمی‌داند و از این موضوع، دل پادشاه عرب آزرده شده است.

هوش مصنوعی: او به محل کشتار آمد و بر بالین کشته‌شدگان فریاد زد، در حالی که قلبش از درد و رنج خسته بود.

هوش مصنوعی: ای دوستان نزدیک و عزیز، ای همراهان خوب و انتخاب‌شده من،

هوش مصنوعی: ای بزرگ جوان، و ای عباس که در میدان جنگ پیشتاز هستی، ای مسلم بن عوسجه، ای حر و ای وهب.

هوش مصنوعی: شما همه زیر سایه رحمت خدا قرار گرفتید و از نعمت بخشش او بهره‌مند شدید.

هوش مصنوعی: من در این دشت پر از درد و مشکلات، تنها و غریب مانده‌ام. دل‌زده و غمگین هستم و از شدت ناراحتی، دلم خونین است و تشنه‌ام.

هوش مصنوعی: بیدار شوید و به حال تنها و غریب من رحم کنید، زیرا امروز صبح امید من در حالی شروع شده که همچنان مانند شب تاریک است.

هوش مصنوعی: همه یاران من را که بی‌گناه بودند، کشتند و بچه‌هایم را نیز بدون دلیل خسته و آزار دادند.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، چهره‌ی کودک بیمار به دلیل تشنگی پژمرده و بی‌تاب شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که او پاسخ دلخواهی از دوستان وفادار و مؤدب خود نشنید، در دل و جانش به این موضوع اندیشید.

هوش مصنوعی: او آهی کشید و گفت: خداحافظ، دوستان خوبتان رفته‌اند. من هم از پشت سر به دنبال شما می‌آیم.

هوش مصنوعی: باد این خبر را به سوی حرم منتقل کرد و در حالی که اصغر در گهواره است، فریاد زد و گفت...

هوش مصنوعی: ای پدر، من آماده‌ام که در یاری تو همواره در خدمتت باشم و چون عباس و اکبر به تو کمک کنم.

هوش مصنوعی: در حالت سبکی و نشئه از شراب، همواره به یاد غم خود هستم و شدیداً تمایل دارم که چهره‌ی عم و برادرم را ببینم.

هوش مصنوعی: اگر آب به من نرسد، لعل زیبای من بی‌فایده است و اگر شیری در سینه مادرم نمانده باشد، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: در آرزوی عشق و زیبایی هستم، آرزوی نشانی که به من زندگی و شادابی ببخشد.

هوش مصنوعی: در انتظار لحظه‌ای هستم که شکارچی سرنوشت با تیر تقدیر، پرواز مرا قطع کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بر بالای درخت سدر لانه‌ای بسازم تا تو ببینی که کبوتر من چطور به عرش خدا نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه بدنم کوچک و لاغر است، اما در دل من آرزوی بزرگی و عظمت نسبت به تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: من به مانند یک قطره از دریای وسیع و عمیق قلزم هستم و هم چنین مانند یک ذره عاشق نور و گرمای خورشید.

هوش مصنوعی: با دستان کوچک خود، تلاش می‌کنم که روح خسته‌ام را در دست بگیرم تا به پای تو تقدیم کنم.

هوش مصنوعی: دست‌های خود را باز کن و من را در آغوش بگیر تا بتوانم از این میدان سخت به سمت پیروزی بروم.

هوش مصنوعی: شاه شهید در شوری از خوشحالی و شادی به خاطر این آهنگ قرار گرفت و او را به جمع گرفتند و به سمت میدان فرستادند.

هوش مصنوعی: در میان میدان جنگ، گفت ای گروه پست که از راه حق منحرف شده‌اید، ناگهان از آن خارج شوید.

هوش مصنوعی: از شدت ظلم و ستم شما، جوانی به نام اکبر خون می‌ریزد و پرچم ابوالفضل تحت فشار نابود می‌شود.

هوش مصنوعی: دیگر کافی است ظلم و ستمی که به حدی زیاد شده و از اندازه فراتر رفته است. دیگر تحمل جور و بی‌عدالتی که به اندازه‌ای رسیده که نمی‌توان بیشتر از این تحمل کرد.

هوش مصنوعی: این کودک نوزاد سه روز است که به جای شیر از پستان، تنها غم و اندوه را می‌نوشد و به خاطر تشنگی، از درد و غصه رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: رخسار او به رنگ بنفشه درآمده و لب‌هایش مانند لبی از گل لاله زینت یافته و زیبا هستند.

هوش مصنوعی: باشد که به نظر شما من گناهکار هستم، اما این شخص بی‌گناه تا کنون هیچ خلافی نکرده است.

هوش مصنوعی: به او آب بدهید تا بر لب‌های خشک‌اش برساند، زیرا در دل او صبر و تحملی نیست و در بدنش آرامش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: سخنان پادشاه هنوز به پایان نرسیده بود که آن کودک از دلش ناله‌ای مانند صدای ساز بلند کرد.

هوش مصنوعی: سپس او خاموشی را شگفت‌انگیز دید و دیگر از من نپرس که چگونه این ماجرا پیش آمد.

هوش مصنوعی: ناگهان، این فرستاده مرگ از کجا آمد و آن را به سوی کسی که در عطش (عطش زندگی) است، راهنمایی کرد؟

هوش مصنوعی: اصغر، بدون شیر پاره پاره شد و زخم دل حسین که از درون جگرش را می‌خورد، تازه‌تر شد.

هوش مصنوعی: شاه به چهره آن جوان کوچک خیره شد و با ناله‌ای گفت که ما به سوی خدا بازمی‌گردیم.

هوش مصنوعی: ای آهوی حرم، به خدا تو را به کسی می‌سپارم. در شگفت‌ام که چگونه تو را به سوی خیمه می‌آورم.

هوش مصنوعی: حسین و غم او به حدی است که نمی‌توان آن را شمارش کرد و دردهایی که او تحمل کرد به قدری عمیق است که هیچ‌کس نتوانسته‌ است برایشان راه حلی پیدا کند.

هوش مصنوعی: فریادهای تشنگی آل و عترت او به مانند لکه‌های قرمزی بر لب‌های کودک شیرخوارش است.

هوش مصنوعی: آن جوان نیکو رو که به خون غرق شده، و آن کوچک‌تری که گهواره‌اش خالی مانده است.

هوش مصنوعی: چهره‌ای زخمی و خونی، با جبهه‌ای پاره و گردنی بریده، که حال و روزش نشان‌دهنده رنج و سختی بسیاری است.

هوش مصنوعی: آن ماه چهارده، مانند هاله‌ای از خون بر گرد خود دارد و آن آسمان، زخمی از بدن ستاره‌هایش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: سری که از کوفه تا شام بر فراز نیزه حمل کردند، با طبل و ساز و زنگ‌هایش.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعروس اشاره دارد که به خاطر حسرت و درد عاشقانه، زیبایی‌ها و زینت‌های خود را به دست حسادت دیگران می‌سپارد. این تصویر نشان‌دهنده غم و آلامی است که ممکن است در دل یک عروس جوان به دلیل عشق ناموفق یا از دست دادن محبوبش وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: آن کودک که در آن مکان و زمان در خیمه یغما به سر می‌برد، دستانش را از گوش خود برداشت تا صدای ستم و درد را نشنود.

هوش مصنوعی: آن بانوی محترم و با شکوه که نگاهش باعث ذلت و حقارت دشمنانش می‌شود، با نگاهی پر از عظمت به دنیا می‌نگرد.

هوش مصنوعی: آن شخص بیمار و رنجور که گاهی پیاده و گاهی سوار بر اسب، با زنجیر آهنی به جایی منتقل می‌شود.

هوش مصنوعی: دست بسته‌ی آن کودک یتیم که از راه رفتن با پای برهنه خسته شده، به خاطر خارها و نیش‌های زمین است.

هوش مصنوعی: زخم‌های کهنه به مرور زمان بهبود می‌یابند و دیگر تأثیری ندارند، اما زخم‌های تازه هر لحظه تأثیر بیشتری بر جای می‌گذارند.

هوش مصنوعی: ای پروردگارا، با چشمان اشک‌‌آلود خانواده پیامبر همراهی کن و ای کاش دل‌های سوخته آن‌ها را برافروزی.

هوش مصنوعی: خدایا، غم و اندوه آل فاطمه را به حساب نیاور و به غصه‌های فراوان اهل بیت توجه کن.

هوش مصنوعی: خداوند، به نور آیاتت و به نور خورشید و صبحگاه، دعایم را بشنو و به برکت نصوص محکم قرآن و اهل بیت، ما را یاری کن.

هوش مصنوعی: ای خدا، بدان که در این دفتر، نوشتاری به دست قلمی با ارزشی عظیم نوشته شده که امضایش از بزرگواری و مقام اهل بیت است.

هوش مصنوعی: ای خدا، بدان که این پیاله پر از خون، نماد مقدر توست که از آغاز جهان بر سر سفره اهل بیت قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: شاه جهان مظفردین شاه را در سایه‌ی درخشان اهل بیت به جاویدانگی برسانید.

هوش مصنوعی: پیام او را در شرق و غرب منتشر کن، زیرا جانش تحت تسلط دستورات اهل بیت است.

هوش مصنوعی: هرچند که در زمان خود به مقام سلیمان دست یابد، اما غلامی سلمان اهل بیت همیشه از جان خود مایه می‌گذارد.

هوش مصنوعی: سلطان واقعی کسی است که نامش در دفتر بزرگان و اهل بیت ثبت شده است.

هوش مصنوعی: برای همیشه پایدار باد، ولیعهد شاه که دست در دست پیمان اهل بیت دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که در شرایطی سخت و ناامیدی، شخص به درگاه معصومین و اهل بیت پناه می‌برد و امید خودش را به آنها گره می‌زند. از این رو، فرد دست نیاز به سمت کعبه امید دراز می‌کند و به دنبال یاری و پناهی مطمئن است. این ارتباط عاطفی و معنوی با اهل بیت نشان‌دهنده ارادت و توسل به آنها در لحظات دشواری است.

هوش مصنوعی: دلش را همیشه شاد نگه‌دار، زیرا که روز و شب مانند گوی در میدان بازی است و در دست اهلبیت قرار دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا مفهوم این است که امیدواریم که خسرو، که نماد قدرت و سرپرستی در این دنیا است، همواره پابرجا بماند و برای منصور (که احتمالاً عنوان یا نامی مرتبط به ولیعهد است) حفاظتی فراهم کند تا پرچم ولیعهد یا سلطنت را به اهتزاز درآورد. به‌عبارتی دیگر، این سخن به بیان آرزوی ثبات و امنیت در قلمرو و حفظ مقام ولیعهد می‌پردازد.