ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۳۹ - خربوزه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون یار روان بسوی من خربزه داشت</p></div>
<div class="m2"><p>از بوسه لعلم طلب جایزه داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن خربزه بس خوش مزه و شیرین بود</p></div>
<div class="m2"><p>اما طعمش بیشتر از آن مزه داشت</p></div></div>

شمارهٔ ۴۰ - نیلوفر

چون یار روان بسوی من خربزه داشت
از بوسه لعلم طلب جایزه داشت
آن خربزه بس خوش مزه و شیرین بود
اما طعمش بیشتر از آن مزه داشت

هوش مصنوعی: شاعر به خاطر داشتن یار خود که خربزه‌ای به دستانش دارد، خوشحال است. او از بوسه‌اش طلب پاداش می‌کند. خربزه بسیار خوشمزه و شیرین است، اما طعم آن فراتر از یک مزه‌ی معمولی است.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹ - خربوزه

هوش مصنوعی: وقتی یار با خربزه به سمت من می‌آمد، از بوسه‌ام گواهی و پاداشی می‌خواست.

چون یار روان بسوی من خربزه داشت

از بوسه لعلم طلب جایزه داشت

هوش مصنوعی: آن خربزه خیلی خوشمزه و شیرین بود، اما طعمش فراتر از آن چیزی بود که انتظار داشتم.

آن خربزه بس خوش مزه و شیرین بود

اما طعمش بیشتر از آن مزه داشت

شمارهٔ ۳۹ - خربوزه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده