ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۱ - حمایل

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه ترا چو مه شمایل باشد</p></div>
<div class="m2"><p>جانم به شمایل تو مایل باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اندر عوض دست من این رشته زر</p></div>
<div class="m2"><p>بگذار بگردنت حمایل باشد</p></div></div>

شمارهٔ ۲

ای آنکه ترا چو مه شمایل باشد
جانم به شمایل تو مایل باشد
اندر عوض دست من این رشته زر
بگذار بگردنت حمایل باشد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت شخصی اشاره دارد که مانند ماه است و جانش به او متمایل شده است. او از طرفی خواهان این است که به جای دست خود، یک رشته زر (طلا) را به گردن او بیفشاند، تا زیبایی و روشنی بیشتری به او ببخشد.

شمارهٔ ۱ - حمایل

هوش مصنوعی: ای آنکه زیبایی‌ات چون ماه است، جانم به زیبایی تو گراییده است.

ای آنکه ترا چو مه شمایل باشد

جانم به شمایل تو مایل باشد

هوش مصنوعی: به جای دست من، این رشته زر را به گردنت بینداز که زینت‌بخش تو باشد.

اندر عوض دست من این رشته زر

بگذار بگردنت حمایل باشد

شمارهٔ ۱ - حمایل

اطلاعات

برگردان به زبان ساده