شمارهٔ ۸۸ - در مقدمه طبع شاهنامه در وصف دربار مظفرالدین شاه
در بوستان سروش همی روید از درخت
وز آسمان ببارد دانش ز ماه و هور
تابد هنر ز گوی گریبان بخردان
چون ماه نو ز چرخ و می کهنه از خنور
با فر شهریار تواناست پای لنگ
وز توتیای مهرش بیناست چشم کور
دانا چنانکه تشنه شتابد در آبگاه
تازد به خاک راه شهنشه ز راه دور
شمارهٔ ۸۷ - تهنیت: جهان فضل و کرم ای که وحش و طیر مدامشمارهٔ ۸۹ - فکاهی: به و لله و به با لله و به تا لله
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
در بوستان سروش همی روید از درخت
وز آسمان ببارد دانش ز ماه و هور
هوش مصنوعی: در باغی که سروش حضور دارد، درختان میرویند و دانش همچون بارانی از آسمان بر زمین میریزد، همانند نور ماه و خورشید.
تابد هنر ز گوی گریبان بخردان
چون ماه نو ز چرخ و می کهنه از خنور
هوش مصنوعی: هنر و مهارت باید مانند یک ماه نو از بینش و عقل خردمندان تابیده شود، همانطور که میوه تازه از چرخ زمان و تجربهای کهنه به بار میآید.
با فر شهریار تواناست پای لنگ
وز توتیای مهرش بیناست چشم کور
هوش مصنوعی: با اراده و قدرت شهریار، حتی کسی که پایش لنگ است میتواند به نتیجه برسد، اما اینکه کسی به زیبایی و محبت تو توجه نکند، مانند فردی است که بینایی ندارد.
دانا چنانکه تشنه شتابد در آبگاه
تازد به خاک راه شهنشه ز راه دور
هوش مصنوعی: یک انسان خردمند مانند شخص تشنهای که به سرعت به سمت آب میرود، در دنیای خود به جستجوی حقیقت و دانش میپردازد و به وضوح میداند که باید از راههای درست و مناسب برای رسیدن به اهداف خود استفاده کند.