هوش مصنوعی: من در فکر و خیال خود غرق شده‌ام و از درد و رنجی که دارم، دچار اضطراب و بی‌قراری شده‌ام.

هوش مصنوعی: دلبر با چشمان زیبا و بازیگوشش، من را از نزد خود رانده است.

هوش مصنوعی: در خانه‌اش صدا کرد و سپس با احترام و ادب وارد شد.

هوش مصنوعی: او با افتخار و وقار به من نگاه کرد و از سر ناز و شادی، مرا به خوبی رها کرد.

هوش مصنوعی: گفتم اگر او هر روز محبت و احترام من را ببیند، عشقش به من بیشتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: سپس متوجه شدم که برخلاف خواسته‌ام، پادشاه به دلیلی به درویش توجه نکرد.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر آن معشوق زیبا رویی که دل را جراحت کرده، درمانی بر دل زخمی‌ات نگذارد،

هوش مصنوعی: برای بیشتری از عشق او درخواست نکن و از قهرش نترس.

هوش مصنوعی: شاهان همیشه به این شیوه رفتار می‌کردند و خوبان نیز اصول و ویژگی‌های خاص خود را داشتند.

هوش مصنوعی: این بیت به وضعیتی اشاره دارد که کسی در مقام و قدرت خود، تنها به دعا و امید به آینده دل خوش کرده و هیچ وسیله‌ دیگری برای دفاع یا پیشرفت ندارد. او به نوعی در یک بحران و بی‌چاره‌گی به سر می‌برد و تنها به نیایش و درخواست یاری از دیگران متکی است.