ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۹۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل رفت بَرِ کسی که سیماش خوشست</p></div>
<div class="m2"><p>غم خوش نبود ولیک غمهاش خوشست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جان میطلبد نمیدهم روزی چند</p></div>
<div class="m2"><p>در جان سخنی نیست، تقاضاش خوشست</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 79

فانوس خیال » تصویر 6728 - ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۹۲

رباعی شمارهٔ ۹۳

دل رفت بر کسی که سیماش خوشست
غم خوش نبود ولیک غمهاش خوشست
جان میطلبد نمیدهم روزی چند
در جان سخنی نیست تقاضاش خوشست

هوش مصنوعی: این شعر درباره احساسی عمیق و خوشایند نسبت به شخصی خاص است. شاعر به زیبایی ظاهری آن فرد اشاره می‌کند و می‌گوید که حتی اگر غم وجود داشته باشد، غم این شخص خوشایند است. همچنین، شاعر می‌گوید که خواسته‌های او برای جانش شیرین و ارزشمند است، اگرچه در درونش چیزی نمی‌خواهد. به طور کلی، ابراز عشق و دلبستگی شاعر به زیبایی و حضور آن فرد است.

رباعی شمارهٔ ۹۱

رباعی شمارهٔ ۹۲

هوش مصنوعی: دل من به خاطر کسی که چهره‌اش زیباست دچار درد و غم شده؛ اما این غم شیرین و لذت‌بخش است.

دل رفت بَرِ کسی که سیماش خوشست

غم خوش نبود ولیک غمهاش خوشست

هوش مصنوعی: جان می‌خواهد که نیازهایم را تأمین کند، اما من نمی‌خواهم برای چند روز به او بها دهم. در اینجا حرفی برای گفتن نیست، اما درخواست او بسیار خوشایند است.

جان میطلبد نمیدهم روزی چند

در جان سخنی نیست، تقاضاش خوشست

رباعی شمارهٔ ۹۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها