ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۵۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دارم ز جفای فلک آینه گون</p></div>
<div class="m2"><p>وز گردش این سپهر خس پرور دون</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از دیده رخی همچو پیاله همه اشک</p></div>
<div class="m2"><p>وز سینه دلی همچو صراحی همه خون</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 145

رباعی شمارهٔ ۵۶۰

دارم ز جفای فلک آینه گون
وز گردش این سپهر خس پرور دون
از دیده رخی همچو پیاله همه اشک
وز سینه دلی همچو صراحی همه خون

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس ناامیدی و درد شاعر از ظلم و بی‌عدالتی جهان است. او به تصویر آینه‌ای اشاره می‌کند که نشان‌دهنده انعکاس غم‌ها و دردهایش است. همچنین، از رنج و غم عمیق خود سخن می‌گوید که همانند اشک از چشمانش و خون از دلش جاری است. شاعر به شرایط سخت زندگی و ظلم سهمگین سیاره و زمانه اشاره می‌کند که بر او فشار می‌آورد.

رباعی شمارهٔ ۵۵۸

رباعی شمارهٔ ۵۵۹

هوش مصنوعی: من به خاطر بی‌وفایی روزگار، دلم مانند آینه‌ی شکسته و پریشان است و از چرخش این آسمانِ بی‌رحم، بسیار رنج می‌برم.

دارم ز جفای فلک آینه گون

وز گردش این سپهر خس پرور دون

هوش مصنوعی: چشمان او مانند جامی است که همیشه پر از اشک است و دلش چون پیاله‌ای است که از آن خون می‌ریزد.

از دیده رخی همچو پیاله همه اشک

وز سینه دلی همچو صراحی همه خون

رباعی شمارهٔ ۵۵۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها