ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۰۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>فریاد و فغان که باز در کوی مغان</p></div>
<div class="m2"><p>می‌خواره ز می نه نام یابد نه نشان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زانگونه نهان گشت که بر خلق جهان</p></div>
<div class="m2"><p>گشته‌ست نهان گشتن او نیز نهان</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 138

رباعی شمارهٔ ۵۰۷

فریاد و فغان که باز در کوی مغان
می خواره ز می نه نام یابد نه نشان
زانگونه نهان گشت که بر خلق جهان
گشته ست نهان گشتن او نیز نهان

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از فریاد و ناله در دیار مغان صحبت می‌کند و اشاره می‌کند که نوشندهٔ می، نه نامی دارد و نه نشانی. او به قدری پنهان شده که در میان مردم جهان نیز ناشناس گشته و خود او نیز به‌نوعی در پس پرده قرار گرفته است.

رباعی شمارهٔ ۵۰۵

رباعی شمارهٔ ۵۰۶

هوش مصنوعی: فریاد و ناله‌ای برمی‌آید که دوباره در محله‌ی می‌نوش‌ها، کسی در اثر نوشیدن شراب نه نام و نشانی از خود به جا گذاشته است.

فریاد و فغان که باز در کوی مغان

می‌خواره ز می نه نام یابد نه نشان

هوش مصنوعی: او به‌طوری پنهان شد که تمام مردم دنیا نیز پنهان شده‌اند. همچنین، پنهان شدن او نیز خود سرشتی از پنهانی است.

زانگونه نهان گشت که بر خلق جهان

گشته‌ست نهان گشتن او نیز نهان

رباعی شمارهٔ ۵۰۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها