رباعی شمارهٔ ۱۴
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
حاشیه ها
فکر میکنم ترک دنیی باشد نه دینی
بله ترک "دنیی "درسته ...
مطمئنا ترک دنیی درسته
مطمئنا ترک دنیی درست است
به نظر شاعر میگه زاهدان ترک دنیا نمی کنند و به نوعی دنیا طلب هستند
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار!
نقد و نسیه چه فرقی با هم دارن؟؟ 2 تاش دنیا طلبی نیست؟
درمورد مصرع دوم که مطمئنا دنیی درسته
اما درمورد زهد دنیا اونچه بنظر حقیر میرسه احتمالا صحبت شیخ این بوده که دنیارا کاملا رها کنند نه اینکه دنیارو با یه سری محدودیت ها و پرهیزکاری که در واقع یک تفکر تقریبا افراطی عارفانه است
خوش باش
ای تارک ِدنیای پُر از نعمت ِاو
با زُهد چرا فارغی از فرصت ِاو
ما شاغل ِفرصتیم و فارغ به دلیم
با خوردن ِمِـی منتظر ِمهلت ِاو
جمع آن: 6051
بعضی از کامنتهای دوستان متاسفانه با محتوای شعر سازگار نیست و خواننده معنی رو اشتباه درک میکنه.
اما در توضیح مصرع دوم، شیخ میفرماید:
ترک دنیا مساوی زهد دنیا نیست. ممکنه شما از کل دنیا به ریاضت فاصله بگیرید (مرتاض بشید)، به این میگن ترک دنیا،
اما همچنان دل شما وابسته دنیاست، این یعنی به مرتبه زهد نرسیده اید.
زهد یعنی، فارغ از بود و نبود زخارف دنیا، انسان دلش نسبت به دنیا درویش و بی توجه باشه.