ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد</p></div>
<div class="m2"><p>دل از بر شیخ و خانقه میدزدد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دزدیده دل خلق و به دزدیده نگاه</p></div>
<div class="m2"><p>و اکنون از خویش هم نگه میدزدد</p></div></div>

شمارهٔ  ۵۱

آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد
دل از بر شیخ و خانقه میدزدد
دزدیده دل خلق و به دزدیده نگاه
و اکنون از خویش هم نگه میدزدد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به توصیف شخصی می‌پردازد که به طرز بی‌رحمانه‌ای دل‌ها را می‌دزدد. او نه تنها دل مردم را می‌گیرد، بلکه حتی از خود نیز غافل است و دل خودش را نیز در معرض دزدی قرار می‌دهد. به عبارتی، این فرد تاثیرگذار و جاذبه‌دار به نوعی همه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.

شمارهٔ  ۴۹

شمارهٔ  ۵۰

هوش مصنوعی: آن خوشگذران که دل را با عشق و زیبایی می‌فریبد، دل از شیخ و خانقاه می‌گیرد و به راحتی می‌برد.

آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد

دل از بر شیخ و خانقه میدزدد

هوش مصنوعی: دل و چشم مردم را با خود ربوده است و حالا حتی از خود نیز چشم‌پوشی می‌کند.

دزدیده دل خلق و به دزدیده نگاه

و اکنون از خویش هم نگه میدزدد

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده