ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ  ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گرفتارم میان چین زلف و چین ابرویی</p></div>
<div class="m2"><p>چون آن کشتی که هردم می رباید بادش از سویی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به معنی برده ام پی نیستم پروانه و بلبل</p></div>
<div class="m2"><p>که گاهی سوزم از رنگی و گاهی نالم از بویی</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 11341 - ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ  ۶۰

گرفتارم میان چین زلف و چین ابرویی
چون آن کشتی که هردم می رباید بادش از سویی
به معنی برده ام پی نیستم پروانه و بلبل
که گاهی سوزم از رنگی و گاهی نالم از بویی

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از وابستگی و تاثیر زیبایی‌های معشوقش بر خود سخن می‌گوید. او احساس می‌کند که در میان زلف و ابروی معشوق گرفتار شده و مانند کشتی‌ای است که هر لحظه توسط باد به سمتی می‌رود. همچنین، به این نکته اشاره می‌کند که احساسات او متغیر است و گاهی از زیبایی معشوق می‌سوزد و گاهی از عطر او ناله می‌کند، نشان‌دهنده‌ی عشق و دردهایی است که در این عشق تجربه می‌کند.

شمارهٔ  ۵۹

شمارهٔ  ۶۰

هوش مصنوعی: من در دستان زیبایی‌های تو، همچون کشتی‌ای هستم که هر لحظه باد آن را به سمتی می‌برد و به سختی می‌توانم خود را کنترل کنم.

گرفتارم میان چین زلف و چین ابرویی

چون آن کشتی که هردم می رباید بادش از سویی

هوش مصنوعی: من به شدت تحت تاثیر احساسات و زیبایی‌های زندگی هستم و مانند پروانه و بلبل، زمانی شاد و خرم هستم و زمانی دیگر غمگین و نالان. این تغییرات ناشی از رنگ‌ها و عطرها در اطرافم است.

به معنی برده ام پی نیستم پروانه و بلبل

که گاهی سوزم از رنگی و گاهی نالم از بویی

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده