ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ  ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>منع سودی نکند کاش نصیحت‌گر ما</p></div>
<div class="m2"><p>گر تواند ببرد تیرگی از اختر ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو مگر در دل ماهی که چنین می‌گردند</p></div>
<div class="m2"><p>ماه و خورشید چو پروانه به گرد سر ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>در شکست دل ما پرهیزی نیست به لاف</p></div>
<div class="m2"><p>ما حبابیم، نسیمی شکند ساغر ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ما از آن سوختگانیم که بزداید چرخ</p></div>
<div class="m2"><p>زنگ از آیینه ماه به خاکستر ما</p></div></div>

دیوان ابوالحسن فراهانی شاعر قرن یازدهم به اهتمام رضا عبداللهی - ابوالحسن فراهانی - تصویر ۲۱۳

شمارهٔ  ۲

منع سودی نکند کاش نصیحت گر ما
گر تواند ببرد تیرگی از اختر ما
تو مگر در دل ماهی که چنین می گردند
ماه و خورشید چو پروانه به گرد سر ما
در شکست دل ما پرهیزی نیست به لاف
ما حبابیم نسیمی شکند ساغر ما
ما از آن سوختگانیم که بزداید چرخ
زنگ از آیینه ماه به خاکستر ما

شمارهٔ  ۱

منع سودی نکند کاش نصیحت‌گر ما

گر تواند ببرد تیرگی از اختر ما

تو مگر در دل ماهی که چنین می‌گردند

ماه و خورشید چو پروانه به گرد سر ما

در شکست دل ما پرهیزی نیست به لاف

ما حبابیم، نسیمی شکند ساغر ما

ما از آن سوختگانیم که بزداید چرخ

زنگ از آیینه ماه به خاکستر ما

شمارهٔ ۱

اطلاعات