خواجه عبدالله انصاریبخش ۲۵ - فی مناجاته
الهی! مرا بر آگاهی فرو مگذار، که آگاهی همه شغل است، و در دانش بمبند، که دانش همه در دست، و تا رهی بخود است، چوی خشک و آهن سر دست، و او که از زهد بثنا راضیست محجوب است و نیم درم در کنف صوفی کنز است. شیخ الاسلام گفت، که:
بخش ۲۴ - و من طبقة الاولی من المتقدمین احمد بن عاصم الانطاکی: کنیه ابوعلی و یقال ابوعبداللّه، و این درستر از قدیمان مشایخ ثغور است، از اقران بشر حافی و سری و حارث محاسبی ٭ و گفتند کی فضیل عیاض دیده بود از استادان احمد بن ابی الحواری ٭.بخش ۲۶ - محمد بن یوسف بن معدان: بن یزید بن عبدالرحیم البنا الثقفی الصوفی، کان دقیق الکلام حسن العمل، توفی سنه ست و ثمانین. از قدیمان اصفهانست، کنیت او ابوعبداللّه، کی وی پیشین کس است در صباهان صوفی استاد علی سهل٭ اصفهانی است. گویند که عبدالرحمن مهدی بزیارت وی فراوان شدی، او را عروس الزهاد گویند، او را تصانیف هاست.
اطلاعات
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
الهی! مرا بر آگاهی فرو مگذار، که آگاهی همه شغل است، و در دانش بمبند، که دانش همه در دست، و تا رهی بخود است، چوی خشک و آهن سر دست، و او که از زهد بثنا راضیست محجوب است و نیم درم در کنف صوفی کنز است. شیخ الاسلام گفت، که:
هوش مصنوعی: بار خدایا! مرا در بی‌خبری رها مکن، زیرا آگاهی اساس تمامی کارهاست. و در دانش او را در تنگنا نگه‌دار که دانش در دست همگان است. اگر کسی به خود متکی باشد، مانند چوب خشک و آهن بی‌استفاده است. و کسی که از زهد و تقوا راضی باشد، از درک حقیقت دور است، در حالی‌که حتی یک درم در آغوش صوفی، ثروتی گرانبهاست. شیخ الاسلام گفت که: