خواجه عبدالله انصاریمناجات شمارهٔ ۴۱
الهی خود کردم و خود خریدم، آتش بر خود، خود افروزانیدم، از دوستی آواز دادم دل و جان را فراناز دادم، اکنون که در غرقابم دستم گیر که گرم افتادم.
هر روز من از روز پسین یاد کنم
بر درد گنه هزار فریاد کنم
از ترس گناه خود شوم غمگین باز
از رحمت او خاطر خود شاد کنم
مناجات شمارهٔ ۴۰: الهی این همه نوازش از تو بهرهٔ ما ست که در هر نفس چندین سوز و نور غایت تو پیداست چون تو مولایی کراست ؟ و چون تو دوست کجاست ؟مناجات شمارهٔ ۴۲: الهی! چه یاد کنم که خود همه یادم، من خرمن نشان خود فراباد دادم، یادکردن کسب است و فراموش نکردن زندگانی، زندگانی وراء دو گیتی است و کسب چنان که دانی.
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: سید جابر موسوی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
الهی خود کردم و خود خریدم، آتش بر خود، خود افروزانیدم، از دوستی آواز دادم دل و جان را فراناز دادم، اکنون که در غرقابم دستم گیر که گرم افتادم.
هوش مصنوعی: من خودم برای خودم دام درست کردم و خودم را در آتش انداختم. با عشق و محبت به دل و جان خود پرداختم، حالا که در این وضعیت دشوار و بغرنج قرار دارم، دستم را بگیر که به شدت دچار مشکل شده‌ام.
هر روز من از روز پسین یاد کنم
بر درد گنه هزار فریاد کنم
هوش مصنوعی: هر روز به یاد روز گذشته‌ام، به خاطر گناه‌هایم فریاد می‌زنم و از درد آن‌ها به خود می‌آیم.
از ترس گناه خود شوم غمگین باز
از رحمت او خاطر خود شاد کنم
هوش مصنوعی: به خاطر ترس از گناه، غمگین می‌شوم، اما دوباره با یاد رحمت او، دل خود را شاد می‌کنم.