مناجات شمارهٔ ۱۲۶
الهی نظر خود بر ما مدام کن و این شادی خود بر ما تمام کن، ما مرا بر داشتهٔ خود نام کن بوقت رفتن بر جان ما سلام کن، صدیقان از گناه پشیمانند واز طاعت خجل، عذر بر زبان دارند و تشویر در دل.
مناجات شمارهٔ ۱۲۵: الهی فراق کوه را هامون کند، هامون را جیحون کند، حیحون را پر خون کند، دانی که با این دل ضعیف چون کند.مناجات شمارهٔ ۱۲۷: الهی همه از حیرت بفریادند و من از حیرت شادم، به یک لبقیک درب همه ناکامی بر خود بگشادم، دریغا روزگاری که نمیدانستم تا لطف تو را دریازم. خداوندا در آتش حیرت آویختم چون پروانه در چراغ، نه جان رنج طپش دیده و نه دل الم داغ
اطلاعات
منبع اولیه: سید جابر موسوی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
الهی نظر خود بر ما مدام کن و این شادی خود بر ما تمام کن، ما مرا بر داشتهٔ خود نام کن بوقت رفتن بر جان ما سلام کن، صدیقان از گناه پشیمانند واز طاعت خجل، عذر بر زبان دارند و تشویر در دل.
هوش مصنوعی: خداوند، همواره نگاه محبتآمیزت را بر ما بفرست و این شادیای که به ما عطا کردهای را به طور کامل به ما بده. ما را به عنوان بندگانت از خودت نام بگذار و وقتی که به سوی تو میرویم، جان ما را مورد رحمت قرار بده. راستگویان از گناه خود پشیمانند و از عبادتهایشان شرمندهاند، آنها بر زبان عذرهایی دارند و در دل خود احساس ندامت میکنند.