خواجه عبدالله انصاریمناجات شمارهٔ ۱۱۶
الهی بر سر از خجالت گرد داریم و در دل از حسرت درد داریم و رُخ از شرم گناه زرد داریم.
من بندهٔ عاصیم رضای تو کجاست
تاریک دلم نور و ضیای تو کُجاست
ما را تو بهشت اگر به طاعت بخشی
آن بیع بود لُطف و عطای تو کجاست
مناجات شمارهٔ ۱۱۵: الهی من کیستم که ترا خواهم چون از قیمت خود آگاهم، از هر چه می پندارم کمترم و از هر دمی که می شمارم بد ترم.مناجات شمارهٔ ۱۱۷: الهی از مدت ارزومندی روزی ماند و از درد فراق بدل سوزی ماند.
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: سید جابر موسوی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
الهی بر سر از خجالت گرد داریم و در دل از حسرت درد داریم و رُخ از شرم گناه زرد داریم.
هوش مصنوعی: برای خدایا، از شرم در برابر تو سرمان را پایین می‌آوریم و در دل، درد حسرتی داریم. به خاطر گناهانمان، از شرم رنگمان پریده است.
من بندهٔ عاصیم رضای تو کجاست
تاریک دلم نور و ضیای تو کُجاست
هوش مصنوعی: من بنده‌ای نافرمان هستم، ولی نمی‌دانم که خوشنودی تو در کجاست. دل من تاریک است و نمی‌بینم که روشنایی و نور تو کجاست.
ما را تو بهشت اگر به طاعت بخشی
آن بیع بود لُطف و عطای تو کجاست
هوش مصنوعی: اگر تو بهشت را به ما بدهی به خاطر اطاعت و فرمانبری، این معامله‌ای است که در آن جود و بخشش تو نمایان نمی‌شود.
حاشیه ها
1397/06/30 14:08
فکر کنم لفظ درست شعر اینگونه باشد:
من بنده عاصیم رضای تو کجاست
تاریک دلم نور و صفای تو کجاست
ما را تو بهشت اگر به طاعت بخشی
آن بیع بود لطف و عطای تو کجاست