هوش مصنوعی: از میدان حرمت، غیرت به وجود می‌آید. غیرت به چیزهایی حسادت می‌کند که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند جایگزین آن‌ها باشد. این سه چیز شامل عمر، دل و وقت هستند. عمر مانند یک مغازه است، خرد مانند زیورآلات و دین مانند سرمایه است. مؤمن نیز مانند یک بازرگان است و هر چه از عمر می‌گذرد، یا بهایی دارد یا باعث درمان می‌شود. نفس ما یا یک هدیه است یا یک درد؛ و آنچه از عمر باقی مانده هم یا زهر است یا داروی شفا. دل خزانه‌ی انسان است، شیطان دشمن اوست و نگهداری از دل مانند قفلی است. مؤمن در برابر نفس خود نیازمند است: هر چه از نفس کاسته شود، به دل افزوده می‌شود و هر چه در دنیا افزوده شود، از ارزش کاسته می‌شود. همچنین، هر چه در دعوی افزوده شود، از سرمایه کم می‌شود. وقت فرد به معنای غیبت او از خویشتن است: هر کس آن را از او بپوشاند یا از او بردارد، خطرناک‌تر از قاتل اوست. در مقابل، هر کسی که آن را تقویت کند، عزیزتر از کسی است که او را به دنیا آورده. در نهایت، وقت برای صاحب زمان از همه چیز در این دو جهان ارزشمندتر است.