خواجه عبدالله انصاریمیدان پنجاه و هفتم حرمتست
از میدان تمکن میدان حرمت زاید. قوله تعالی: «ما لکم ترجون للّه وقار». حرمت آزرم داشتنست. آن سه قسم است: احترام خدمت را، و احترام ذکر را، و احترام سر را. احترام خدمت را سه نشانست: عین آنرا در دین شکوه داری، و بهدایت آن از مولی شادی کنی، و نفس خود را در آن بتقصیر متهم کنی و معیوب بینی. اما احترام ذکر را سه نشانست: سخن هزل را در ذکر حق نیامیزی، و در غیبت دل مولی را یاد نکنی، و بی وی خود را خوانی وی را خود باشی. اما احترام سر را سه نشانست: اگر می‌ترسی مهر نبری، و اگر امید داری خود حق نه بینی، و اگر گستاخی کنی تعظیم نگاه داری.
میدان پنجاه و ششم تمکنست: از میدان ادب میدان تمکن زاید. تمکن آنست که کار مرد را ملک گردد که از کوشش باز رهد. قوله تعالی: «و لا یستخفنک الذین لا یوقنون». تمکن از سه چیز باید: جستن از خوی در سه جای، و از تن در سه جای، و از دل در سه جای. اما تمکن در خوی، در بیم و در خشم و در حاجت. و اما در تن، در سه جای: در بیماری، و در غریبی و در درویشی. و از دل در سه جای: و در تمییز، و در همت.میدان پنجاه و هشتم غیرت است: از میدان حرمت میدان غیرت زاید. غیرت رشکست بر چیزی که غیر آن بجای آن چیز نیست. و آن سه چیزست: عمرست، و دلاست، و وقت است. اما عمر دوکانست، و خرد پیرایه، و دین مایه، و مؤمن بازرگان: و هرچه از عمر گذشت تاوانست یا درمان؛ و آن نفس که در آنیم یا تحفه است یا داغ؛ و آنچه از عمر مانده است یا زهرست یا تریاق. و دل خزینهٔ مردست، و شیطان دشمن، و مراقبت قفل آن. و مؤمن محتاج: هر چه از نفس می‌کاهد در دل می‌افزاید، و هرچه در دنیا می‌زاید از قیمت می‌کاهد، و هرچه در دعوی می‌افزاید از مایه می‌کاهد. وقت مرد ساعت غیبت مردست از خود: هر آنکه آنرا بر مرد بپوشاند یا ببرد، دشمن‌ترست ویرا از قاتل وی؛ و هرکه آنرا بر وی تقویت کند، بر وی گرامی‌ترست از زایندهٔ وی؛ وقت بر خداوند وقت گرامی‌ترست از دو جهان وی.
اطلاعات
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
از میدان تمکن میدان حرمت زاید. قوله تعالی: «ما لکم ترجون للّه وقار». حرمت آزرم داشتنست. آن سه قسم است: احترام خدمت را، و احترام ذکر را، و احترام سر را. احترام خدمت را سه نشانست: عین آنرا در دین شکوه داری، و بهدایت آن از مولی شادی کنی، و نفس خود را در آن بتقصیر متهم کنی و معیوب بینی. اما احترام ذکر را سه نشانست: سخن هزل را در ذکر حق نیامیزی، و در غیبت دل مولی را یاد نکنی، و بی وی خود را خوانی وی را خود باشی. اما احترام سر را سه نشانست: اگر می‌ترسی مهر نبری، و اگر امید داری خود حق نه بینی، و اگر گستاخی کنی تعظیم نگاه داری.
هوش مصنوعی: از میدان تمکن، حرمت و اعتبار به وجود می‌آید. در قرآن آمده است: «شما چه توقعی از خدا دارید که او را به بزرگی یاد کنید؟» حرمت به معنای احترام و عزت است که به سه دسته تقسیم می‌شود: احترام در خدمت به دیگران، احترام در ذکر و یاد خداوند، و احترام به روح و اسرار خود.
احترام در خدمت به دیگران سه علامت دارد: نخست اینکه در دین خود ایستادگی کنی و به آن افتخار کنی، دوم اینکه از سوی خداوند مورد هدایت قرار بگیری و شکرگذار باشی و سوم اینکه خود را در این خدمت ناچیز و نقص‌دار ببینی.
احترام در ذکر خدا نیز سه نشانه دارد: اول اینکه در ذکر خداوند از سخنان بیهوده و بی‌ادبی دوری کنی، دوم اینکه در غیبت و نبودن خداوند (مولی) به یاد او باشی و سوم اینکه هرگز خود را از او جدا نپنداری و حتی در تنهایی هم او را در قلبت داشته باشی.
احترام به سر و اسرار خود نیز سه علامت دارد: اگر از او (خدا) می‌ترسی، نباید بر او.marker نبری؛ اگر به او امید داری، به خودت حقارت ندهی و در نهایت اگر در چیزی گستاخی کردی، باید همچنان به او احترام بگذاری.