وطواط » رباعیات » شمارهٔ ۳۱ - در تغزل

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در دل ز غم عشق تو ناری دارم </p></div>
<div class="m2"><p>وز آب دو دیده پر کناری دارم </p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با این همه همچو باد، گاه و بی گاه </p></div>
<div class="m2"><p>با خاک سر کوی تو کاری دارم </p></div></div>

شمارهٔ ۳۲ - در تغزل

در دل ز غم عشق تو ناری دارم 
وز آب دو دیده پر کناری دارم 
با این همه همچو باد گاه و بی گاه 
با خاک سر کوی تو کاری دارم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عواطف و احساسات ناشی از عشق سخن می‌گوید. او از دل خود که پر از غم عشق است و از اشک‌هایی که به عنوان نشانه‌ی این غم دارد، حرف می‌زند. با این حال، او همچنان به یاد معشوق خود بوده و به طور مداوم به فکر و سر نوشت او می‌باشد.

شمارهٔ ۳۰ - در تغزل

شمارهٔ ۳۱ - در تغزل

هوش مصنوعی: در دل من به خاطر عشق تو آتش و سوزشی وجود دارد و از اشک‌های چشمانم نیز کنار و برکه‌ای ساخته‌ام.

در دل ز غم عشق تو ناری دارم 

وز آب دو دیده پر کناری دارم 

هوش مصنوعی: با وجود همه اینها، گاهی همچون باد به سراغ خاک کوی تو می‌آیم و کارهایی دارم.

با این همه همچو باد، گاه و بی گاه 

با خاک سر کوی تو کاری دارم 

شمارهٔ ۳۱ - در تغزل

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها