هوش مصنوعی: ای فرمان تو، روزها را به خواست خود تنظیم کرده‌ای و قضا و قدر را به اطاعت دستوراتت درآورده‌ای.

هوش مصنوعی: از مقام و بزرگی تو، شرافت بسیاری به دست آمده است و از قدرت و نفوذ تو، ارزش و اعتبار وزارت بسیار افزایش یافته است.

هوش مصنوعی: آفرینش خدا به خاطر تو سرپناهی یافته است و دین پیامبر نیز به راهنمایی تو روشنایی می‌یابد.

هوش مصنوعی: نام تو عراق است، اما در فضیلت و بزرگی، مانند تو را نمی‌توان در جمله عراق و خراسان پیدا کرد.

هوش مصنوعی: سرزمین با رویکرد تو، به زیبایی درخشیده است و با حمایت تو، پرچم حق برافراشته شده است.

هوش مصنوعی: جهان بر اساس دستورات و نهی‌های تو شکل گرفته و آسمان نیز با رضایت تو در پیوند و گسست مسائل است.

هوش مصنوعی: احکام خداوند به واسطه‌ی قدرت و تدبیر تو برقرار است و آثار و نشانه‌های پیامبر نیز به دستور و فرمان تو تجلّی می‌یابد.

هوش مصنوعی: تو خود عظمت و بزرگی خالصی و شکر خدا را به جا می‌آوری، زیرا در ویژگی‌ها و خصوصیات تو نه غرور وجود دارد و نه ظاهرنمایی.

هوش مصنوعی: زیبایی و نظم جهان و راحتی انسان، سرمایه‌ای ارزشمند و نشانه‌ای از حیا و عفت است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هنری که از ذات شریف تو نشأت می‌گیرد، باعث شده است که موفقیت‌ها و دستاوردهای بزرگ به تو وابسته و مشابه شوند. به عبارتی، خصلت‌های عالی و هنرمندی تو باعث شده است که دیگران در پیروی از تو و کسب موفقیت تلاش کنند.

هوش مصنوعی: خاک و گرد تو که بسیار باارزش و زیبا است، به خاطر وجود تو به طلا تبدیل می‌شود و در نگاه تو مانند دارویی شفابخش می‌ماند.

هوش مصنوعی: ای منبع قدرت و منبع اصل و شخصیت، ای مظهر کفایت و ای نمود فضل و توجه.

هوش مصنوعی: ای تیر فتنه، به مانند سپر از مقام تو محافظت کن و درد فقر را با generosity و مهربانی‌ات درمان کن.

هوش مصنوعی: بیان تو در سخن مانند درخشش برق است و انگشتانت در بخشش مانند ابرهایی هستند که باران می‌بارند.

هوش مصنوعی: هرگز خود را از عذرخواهی و پذیرش خطا در مقابل تو معاف نمی‌دانم، حتی اگر صد هزار گنج را به عنوان هدیه تقدیم کنند.

هوش مصنوعی: عقده‌های خشم تو می‌تواند جهنم را پرآتش کند، اما محبت و محبت تو مانند آب زلالی است که به بهشت صفا می‌بخشد.

هوش مصنوعی: تو با عدالت آشنا هستی و از ظلم بیگانه‌ای، اما در سایه‌ی عدالت تو، بیگانه‌ای آشنا شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو مانند موسی نیستی، اما با قلم خود هر آیتی را که او با عصایش به نمایش گذاشت، نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: فرزانگان از ستایش تو به افتخار می‌رسند و آزادگان در آغوش تو احساس تعلق و هویت می‌کنند.

هوش مصنوعی: بدون صبر و شکیبایی تو، روح انسان بی ارزش و بی‌معناست، مانند هوا. و اگر لطف و محبت تو نباشد، زمین به همان اندازه آلوده و کثیف می‌شود، مانند آلودگی‌های موجود در هوا.

هوش مصنوعی: تو که به خاطر شجاعتت، گنجینه‌ای برای سرزمین خود هستی و به خاطر کفايتت، حکومتی برای پادشاه.

هوش مصنوعی: آنچه امروز از نعمت‌ها و برکات وجود اربابان فضیلت نصیب می‌شود، تنها با پناه بردن به وجود تو ممکن است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که نظر تو این است که در حوزه نظم و نثر، جز من که بنده توام، هیچکس برتری ندارد.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که فکر و اندیشه‌ام نشانه‌ای از حقیقت است و آنچه در ذهن من وجود دارد، دلیل بر هوش و ذکاوت من است.

هوش مصنوعی: عقل من مانند دریایی است که با کلمات ساخته شده و از ویژگی‌های ذاتی من، به فضیلت‌ها دست یافته است.

هوش مصنوعی: نظم من شبیه گل و لاله است که زیبا و دوست‌داشتنی به نظر می‌رسد، اما من در برابر مردم مانند خار و گیاهانی بی‌ارزش و بی‌مقدار به حساب می‌آیم.

هوش مصنوعی: ایمان من به تو تنها و بی‌نظیر است، هرچند که بار رنج‌ها بر دوشم سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: من درد و رنجی دارم، اما در باغ ستایش تو مانند بلبل در هر نفس نوایی تازه می‌زنم.

هوش مصنوعی: ای کاش، از ظلم و ستم سرنوشت، دلم آرامش خود را از دست داده است. چگونه می‌تواند دلی که چنین صدمه‌ای دیده، همچنان به حیات خود ادامه دهد؟

هوش مصنوعی: دنیا با من که انسان نیکو هستم، بدرفتاری می‌کند، هرچند که هیچ یک از بدی‌ها را شایسته‌ی من نمی‌داند.

هوش مصنوعی: ماهی که سال‌ها تلاش کرده‌ام تا به دست آورم، تنها کافی نیست که هر روز نان مرا تأمین کند.

هوش مصنوعی: من همیشه به نان روزم دسترسی ندارم و هر لحظه برایم پر از سختی و رنج است.

هوش مصنوعی: گاهی از آسیب‌های انسان‌های پست و ذلیل رنج می‌برم و گاهی نیز با نادانی و بی‌خردی‌های آنان روبرو می‌شوم.

هوش مصنوعی: این‌جا می‌گوید که زیان بزرگی است اگر برای به دست آوردن چیزهای بی‌ارزش و زودگذر، همچون مال و ثروت، عمر با ارزش و گران‌بهای خود را هدر دهیم.

هوش مصنوعی: عهدی بسیار طولانی وجود دارد که من، به هنگام صبح و شب، در دعاهایم از تو خواسته‌ام که وزیری را برای خود انتخاب کنم.

هوش مصنوعی: امید او این است که نقدی از فضیلت را به تو ارائه دهد، مگر اینکه به خاطر لطف تو در بارگاه تو، آن نقد ارزش و اعتبار پیدا کند.

هوش مصنوعی: در دامن تو دست کسی بچرخد تا اینکه تو آن را از دامن حوادث ناگوار زمان جدا کنی.

هوش مصنوعی: اکنون بدان که بنده با فضل خدا چه خواسته‌ای داشته است، آن خدایی که تو را به این جا رسانده است.

هوش مصنوعی: زمانی است که ای نشانه امید اهل دانش، جود و بخشش تو بر من، بنده‌ات رواست و به من لطف می‌کنی.

هوش مصنوعی: امروز تنها چیزی که اهمیت دارد و می‌تواند راه‌گشا باشد، لطف و محبت توست. آنچه که از دست رفته را می‌توان با نیکویی جبران کرد و آن کسی که آسیب‌دیده را نیز می‌توان نجات داد.

هوش مصنوعی: در تو همیشه برای من چیزهای نیکو وجود داشته است، ای دلیل درستکاری. نگذار که برداشت من از تو نادرست باشد.

هوش مصنوعی: تلاش کن تا از این دوری و قهرها نجات پیدا کنم. لطفی کن تا از این رنج‌ها آزاد شوم.

هوش مصنوعی: از حرمت بیفزا، چون در آنجا با شدت پاداش می‌توانی آرامشم را فراهم کنی، چرا که از آنجا ستایشت برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ستاره‌ها در آسمان و دوری آسمان وجود دارد، قسمتی از زندگی خوشبختی و قسمتی دیگر از آن بدبختی است.

هوش مصنوعی: دوستداران و طرفداران تو در بهشت زندگی می‌کنند، در حالی که حسودان تو در دام زوال و فنا گرفتارند.

هوش مصنوعی: ماه رمضان را از تو می‌پذیریم و برایت آرزوی خیر و برکت داریم که هزار ماه دیگر هم چنین روزه‌هایی بر تو باقی بماند.