هوش مصنوعی: پروردگارا، ما همگی گناهکاریم و به دلیل اعمال خود، در رنج و سختی به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: هیچ انسانی از ما نمی‌تواند جز اشتباهات چیزی به وجود آورد و تمام آنچه که از ما صادر می‌شود، تنها خطا است.

هوش مصنوعی: از ما جز گناه پیش نمی‌آید و به اندازه‌ای که باید، خطاهای ما از ما نشات می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم و ننگ ما، ستارگان به دور خود می‌چرخند و زمین از دست ما به خاک بر سر می‌زند.

هوش مصنوعی: نامه ما آنقدر تیره و سیاه شد که دیگر جایی برای سفیدی و امید باقی نماند.

هوش مصنوعی: اگر تو ما را از این بدبختی نرهانی، پس چه فکری درباره‌ی این سیاهی و ننگ داریم؟

هوش مصنوعی: به این شکل، ما را در تیرگی و ناامیدی رها نکن. لطفاً با کمکی که می‌توانی ارائه بدهی، به بهبود وضعیت ما کمک کن.

هوش مصنوعی: خدایا، دستانم را زینت‌داده و به من کمک کن تا از افراد جستجوگر و حقیقت‌جو باشم و وطنم را تبدیل به جایی برای تحقق اهدافم کنم.

هوش مصنوعی: مانند قرآن که در دست گرفته‌ام، لبخند زدن به من نخواهد آمد، چرا که در دل من، اشاره به عمق و معنای این کتاب وجود دارد.

هوش مصنوعی: به قلم نوشته‌ام، نگاه کن و دوباره ببین؛ این خط نوشته مانند رنگی است که بر روی چشمانم نشسته است.

هوش مصنوعی: مفتاحی از کلامم به من بده تا با آن قفل را از آرزوی قلبم بگشایم.

هوش مصنوعی: از نوشته‌های من، آن بخشی که می‌تواند شما را به آرامش و رهایی بیندازد، انتخاب کنید تا همچون ساکنان بهشت، آسوده خاطر باشید.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، لطفاً به یاد من باش و مرا در ذکر خود گنجان. به من، که به اندازه‌ای بی‌نهایت محبت دارم، لطف کرم کن.

هوش مصنوعی: این بیت به حسری از جدایی و longing اشاره دارد. گوینده آرزو می‌کند که خویشتن را از گناهان دور کند و به مکانی بی‌دغدغه و آرام برود. او تمایل دارد تا از محیطی که باعث بروز مشکلات و معاصی می‌شود دور شود و در نهایت به جایی برسد که آزاد و رها باشد.

هوش مصنوعی: ای دل، من مانند دانه‌های تسبیح به دور خود می‌چرخم و در این حالت، من را از دانهٔ محبت خود جدا نکن.

هوش مصنوعی: این سخن به این معنی است که با به دست گرفتن تسبیح، آلودگی‌ها و ناپاکی‌ها از زندگی و وجود من دور شده است.

هوش مصنوعی: بگذار بر صورت من آب وضویی بریزند که باعث شود از خواب غفلت بیدار شوم و در سرم چیزی باقی نماند.

هوش مصنوعی: دهم مسواک و تسبیح به دست می‌گیرم تا به وسیله آن، روح و نفس سرکش خود را مهار کنم.

هوش مصنوعی: من با زنجیری که دور گردنم پیچیده، از آن، در کاخ بهشتی‌ام جا پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که در وجودم تمایل به ارتکاب گناه پیدا می‌شود، کتاب مقدس را از دستم می‌گیرم تا مانع از آن شوم.

هوش مصنوعی: به گل اجازه نده تا بذر آرزوهایم را نابود کند، زیرا که خواسته‌ام را از آب وضویم سیراب می‌کنم.

هوش مصنوعی: من همچون نامه‌ای هستم که از بی‌سمتی و ناامیدی، چهره‌ام سیاه و بی‌فروغ مانده است و راهی برای رهایی ندارم.

هوش مصنوعی: به من نگاهی بینداز و راهی نشانم بده تا بتوانم در کنار تو زندگی کنم.

هوش مصنوعی: ای خدا، به من نگاه کن و مرا به سوی خودت هدایت کن.

هوش مصنوعی: من مانند یک وحشی فقط به خطاهایم مشغولم و تو بهتر از هر کسی می‌دانی که من در چه حالتی هستم.

هوش مصنوعی: اگر به من ظلم کنی، عذابی بس شدیدتر از عذاب دوزخ برایت فراهم می‌کنم.

هوش مصنوعی: من مرتکب انواع اشتباهات شدم، اما گناهان من با گناهان دیگران متفاوت است و به همین دلیل، مسئولیت من نیز خاص خودم است.

هوش مصنوعی: به چشمان مهربانت نگاه کن و از من که گنهکارم، شفاعت کن ای بهترین بشر.