هوش مصنوعی: عشق کجاست که مرا به زندان حسرت ببرد و یادگارهای گذشته، به من آرامش بدهد و از درد جدایی نجاتم دهد؟

هوش مصنوعی: در کنار میخانه، می‌خواهم که محبوب من با ناز و طعنه وارد شود؛ گاهی با چشمانش من را مجذوب کند و گاهی هم پیراهنم را بگیرد.

هوش مصنوعی: کسی را توصیف می‌کند که با نگاهی پر از جذابیت و دلخواه، بر دل دیگران تأثیر می‌گذارد و مانند تیر ناز و زیبایی، بی‌وقفه به قلب‌ها حمله می‌کند و آن‌ها را جستجو می‌کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم چشمی داشته باشم که فقط یک چهره را ببیند، و عشق کجاست که با حرارت آتشینش، اشک‌های من را به خود جذب کند.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که در باغی پر از شوق و خوشبختی باشم، جایی که فرشته‌ای از بهشت بیاید و مرا به گلستان زیبایی هدایت کند.

هوش مصنوعی: چه زمانی می‌آید که وقتی از دیدار ناامید شوم، دست امید به وفای وعده‌ام را بگیرد و مرا دوباره به سوی خود بکشاند؟

هوش مصنوعی: در کدامین چشمی می‌توانم آن نگاه را پیدا کنم که مرا به حالت تسلیم درآورد و بگوید برخیز و مرا پنهان کند؟

هوش مصنوعی: اگر غزالی که وحشی است واقعاً خود را نشان دهد، در دهر به اندازه‌ی تمام نیت‌هایی که از سرشت یک شاعر غزل‌سرا به وجود می‌آید، کشف خواهد شد.