واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مساز رو ترش از پندهای دلشکن ما</p></div>
<div class="m2"><p>گلاب باد غرور است،تلخی سخن ما</p></div></div>

شمارهٔ ۴۱

مساز رو ترش از پندهای دلشکن ما
گلاب باد غرور استتلخی سخن ما

هوش مصنوعی: این دو بیت به بیان تلخی‌ها و دردهای ناشی از سخنان دلشکن می‌پردازد. شاعر اشاره دارد که احساسات غمگین و ناامیدی، همچون ترشی، بر روح او اثر گذاشته و در عین حال، با داشتن غرور، به این تلخی‌ها واکنش نشان می‌دهد.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: بسته به نصیحت‌ها و تجربیات تلخ ما، رو خود را ترش نکن. غرور تو مانند گلاب است، اما سخنان ما ممکن است تلخ باشند.

مساز رو ترش از پندهای دلشکن ما

گلاب باد غرور است،تلخی سخن ما

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده