واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>روشن نشود چون شرر از سنگ چراغت</p></div>
<div class="m2"><p>تا دست به دامن نزنی سوخته‌ای را!</p></div></div>

شمارهٔ ۳۶

روشن نشود چون شرر از سنگ چراغت
تا دست به دامن نزنی سوخته ای را

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر می‌گوید که روشنایی زندگی و خوشبختی به سادگی به‌دست نمی‌آید، مانند شعله‌ای که از سنگ بیرون نمی‌آید. تا زمانی که اقدام نکنیم و به دیگران کمک نکنیم، نمی‌توانیم از درد و سوختگی دیگری کاسته و به خوشبختی دست یابیم.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

هوش مصنوعی: تا وقتی که به سراغ آن فرد سوخته نروی و دستش را نگیری، مانند سنگی که جرقه‌ای نمی‌زند، روشنایی نخواهی یافت.

روشن نشود چون شرر از سنگ چراغت

تا دست به دامن نزنی سوخته‌ای را!

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده