واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بود حرف دهن تنگ تو ناخوان ز آن رو</p></div>
<div class="m2"><p>کاتب صنع ز خط زیر و زر کرد آن را</p></div></div>

شمارهٔ ۲۶

بود حرف دهن تنگ تو ناخوان ز آن رو
کاتب صنع ز خط زیر و زر کرد آن را

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این اشاره دارد که چیزی که به زبان نمی‌آید یا به درستی بیان نمی‌شود، نشان‌دهنده محدودیت‌های فردی یا اجتماعی است. در اینجا، وجود نداشتن کلمات کافی برای بیان حس و اندیشه، نشان‌دهنده ناگفته‌ها و ناخوانده‌های دل است. کاتب یا نویسنده با هنر و خلاقیت خود، تلاش می‌کند تا این ناگفته‌ها را به تصویر کشد و آن‌ها را به شکلی قابل فهم ارائه دهد.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: حرفی که در دهان توست، به دلیل تنگی‌اش قابل فهم نیست؛ به همین خاطر، نویسنده یا خالق آن، از سر مهارت و هنر، یک نسخه زیبا و جذاب از آن را خلق کرده است.

بود حرف دهن تنگ تو ناخوان ز آن رو

کاتب صنع ز خط زیر و زر کرد آن را

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده