هوش مصنوعی: به نام کسی که چرخ‌ها را آفرید و به خاطر رقص او، چرخ‌ها مانند معروف در کرخ به حرکت درآمدند.

هوش مصنوعی: زندگی انسان همچون سازی است که از تارهای آن صدا و نغمه‌ای برمی‌آید. این صدا و نغمه نتیجه‌ی تلاش‌ها و تجربیات او در روز و شب است.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر نواهای دلنشین او شاداب است و گلابی و ماه همچون میوه‌های خوشبو از خلاقیت و artistry او به دست آمده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانه از آسمان تا به دست انسان، هر چیز را به‌دست می‌آورد و برای هر چیزی رنگ و صدای مخصوص به خود را دارد.

هوش مصنوعی: هنگامی که به نواختن دف مشغول شد، آسمان او را به گونه‌ای درخشان و روشن همراه با ماه و خورشید دریافت کرد.

هوش مصنوعی: منظور این است که در نظر آدم باهوش، هیچ کس جز حافظ نمی‌تواند عنوان یک شاعر بزرگ و آسمانی را داشته باشد. به عبارتی، حافظ در مرتبه‌ای قرار دارد که تنها او لیاقت این مقام را دارد و دیگران نمی‌توانند در این زمینه با او رقابت کنند.

هوش مصنوعی: صدای دل‌انگیز او از دلش برمی‌خیزد، زیرا خود او ساز خود را می‌سازد و نوا می‌سازد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نی، نغمه‌های زیبا و دلنشین خود را از صبحگاه و از چرخ طبیعت می‌گیرد. نی به عنوان یک ساز، در هر لحظه به نتایج و الهاماتی که از دنیای پیرامونش می‌گیرد، پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی دست کمانچه به خورشید و ماه برسد، این نشان‌دهنده این است که این دو ابزار در دستان تو قرار دارند.

هوش مصنوعی: چند دوری که هاله‌هایی بر دور ماه قرار گرفته، باعث می‌شود که نوازندهٔ دف در مراسم باشکوهی به نواختن بپردازد.

هوش مصنوعی: وقتی که پرتوهای خورشید به صورت یکنواخت در آمد، برای سرودن نغمه‌ای، آسمان را به تار و پود چنگ زینت بخشید.

هوش مصنوعی: نواختن چنگ با لطافت و دقت خاصی یادآور حس زیبا و گوناگونی صداهاست که از آن تولید می‌شود. این نت‌ها به مانند رنگ‌های مختلف، زیبایی و تنوع را در ایجاد موسیقی به همراه دارند.

هوش مصنوعی: ضربه‌زننده‌ی ساز، وابسته به پرده‌ای است که در آن نواخته می‌شود و در اینجا، بزرگ و کوچک بودن سازها با هم برابر است.

هوش مصنوعی: از قوانین طبیعت، حوادث مختلفی رخ می‌دهند که مانند نغمه‌هایی با لحن‌های متفاوت، گاهی زیر و گاهی بم به گوش می‌رسند.

هوش مصنوعی: وقتی که ستاره پروین در آسمان به اوج می‌رسد، تصویر آن در دست چغانه (ساز موسیقی) ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب تاریک که بوی عود آن پرده‌ای از سکوت ایجاد کرده، نواهای خوشی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در دستان او، مقام خوشایند و دلنوازی وجود داشت و از درخشش ستاره‌ای خاص، ساز طنبور به صدا درآمد.

هوش مصنوعی: در عالم وجود، لحظات بسیار زیبایی وجود دارد که از نُه آسمان، هنرمندی به نام موسیقی دانسته می‌شود.

هوش مصنوعی: از دریا هفت قانون به شکل پرنده‌ای درست کرده که با تردستی و زیرکی، همه را در یک بار به نواختن در می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که با قوانین دریا برخوردی انجام شود، طوفانی از صداهای نو و تازه به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: رباب به طور مداوم در چشمه‌ای که از تارهای موج جاری می‌شود، پای‌بند است.

هوش مصنوعی: وقتی نواهای دلنشین از رودخانه به گوش می‌رسد، درد و رنج‌های درون انسان‌ها را تسکین می‌دهد.

هوش مصنوعی: صدای زیبا و دلنواز از کوه به گوش می‌رسد، به طوری که کبک‌ها برای شنیدن آن می‌آیند و به صدای خود پاسخ می‌دهند.

هوش مصنوعی: سازنده این دوران، اگر نادیده گرفته شود، تنها به نوازندگی چند ساز ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی انسان با ترکیب مختلفی شکل می‌گیرد، زبانش به مانند ساز موسیقی عمل کرده و به او امکان ابراز احساسات و بیان احساسات را می‌دهد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که مانند یک دوتار که هر رشته‌اش صدای متفاوتی را ایجاد می‌کند، جهان نیز از دو اصل اصلی تشکیل شده است: مبدأ و معاد. به عبارت دیگر، همه چیز در زندگی ما ناشی از آغاز و پایان است و هر کدام تأثیرات گوناگونی بر ما دارند.

هوش مصنوعی: زمانی که قیامت برپا شود، پای بشر به زنجیر خواهد بود و آسمان به صورت تکه‌هایی از دست او جدا خواهد شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که صدا و ریتم دف برپا باشد، کوه سنگین و استوار نیز به رقص و جنب و جوش درمی‌آید.

هوش مصنوعی: از هم‌نوایی و هماهنگی در دل بیابان، روحی شاداب و سرزنده به حرکت درمی‌آید و خود را به رقص درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: زمانی که یک شاخه یا نشانه از رقص زیبا و پنهان شده بخواهد خود را نشان دهد، دیگر چیزی از آن گنجینه باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: شتر از مسیر خود به دلیل قدرتش نمی‌تواند جلوتر برود و فقط می‌تواند آهنگ خود را ببیند و مسیرش را پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر ترازوی حساب، چنان به نیکی بچرخد که نواهای عدالت را برآورده کند، آن‌گاه سرنوشت به خوبی رقم خواهد خورد.

هوش مصنوعی: زمانی که نای به نامه اعمال خود اشاره کند، صدایش به نغمه‌ای از رحمت تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر جامی از کوثر در دستانش باشد، نغمه‌اش برای تشنگان همچون سرودی دل‌نواز خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر کسی با نغمه و آهنگ دلنشینی آزاد شود، به گونه‌ای که صف عاصیان در برابرش قرار گیرد، او به مانند یک موسیقیدان خواهد بود.

هوش مصنوعی: از هنر و آفرینش خداوند، آهنگ و شعری بلند و دلنشین از گوشه‌ای به گوشه‌ی دیگر بوجود آمد.

هوش مصنوعی: از این راه، حوریان به صدای او نثار می‌شوند، چون تصویر بهشت به خاطر زیبایی‌اش شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: در عالم هستی، حسین به مانند نهر آبی است که در مسیری زیبا و دلنشین جاری است. با این حال، در عمق و پهنای وجود او، می‌توان تضادها و چالش‌هایی را یافت که نشان‌دهنده تنوع و پیچیدگی شخصیت او است.

هوش مصنوعی: بارش معانی از دستان او همچون دریایی است که دنیا از نغمه‌هایش غرق در رقص و شادی می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی مانند بهار است که با نواخته شدن ساز، گلی به رقص می‌آید و دشت و چمن به جنبش در می‌آید.

هوش مصنوعی: هوا به خاطر آوازش تازه و شاداب نمی‌شود، زیرا در دستش ابری است که باران می‌بارد.

هوش مصنوعی: اگر نوا و تصویر با قدرت و شدت ایجاد شود، مانند رعد و برق، می‌تواند آثار زیبا و دلنشینی را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: شتر با صدای غرش خود می‌نوازد، اگر دیوار سیلاب را بشکند، رقص گرداب آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر صدای او به مانند کمانچه‌ای از موج هوا بیرون آید، در آن صورت، رنگ‌هایی شبیه به شفق در سفره پخش می‌شود.

هوش مصنوعی: چراکه نسیم نمی‌تواند به یکباره به همه نی‌ها نغمه و سرور ببخشد.

هوش مصنوعی: در دیار چرخ، خوش صدای غیچک وجود داشت که به استاد زیتون معروف بود.

هوش مصنوعی: دختران نعش، مانند کاخی از چوب آبنوس، به سبب همراهی با زیبایی، چهره‌ی غم را به جشن و شادی تبدیل کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به زیبایی و هنرمندی چینی وجود داشته باشد، می‌توان با نگاهی به جشن نوروز او را شاداب و پر از زندگی دید.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای پیغمبر به نوا در آید، مقام و جایگاه او به مانند صدای حجاز می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که مرتضی را ناز و نوازش می‌کنند، صدایی حسینی بر لبانش جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: به جشن مسجد می‌آید و از منبر صدای موسیقی را با خود می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر تسبیح او را بیان کنیم، مثل نواختن زیبا و موزون در ساعت‌های خاص است.

هوش مصنوعی: انسان مانند نی است که می‌تواند نغمه سر دهد و احساساتش را منتقل کند، اما این نغمه‌ها زمانی زیبا و دلنشین خواهند بود که او در آرامش و ثبات باشد.

هوش مصنوعی: شکم مانند کیسه‌ای است که در آن چیزها جمع می‌شود و گلو مانند لوله‌ای است که صدا از آن خارج می‌شود. در اینجا اشاره شده که هر دو بخش، یعنی شکم و گلو، نقش مهمی در بیان و احساسات دارند، اما یکی به نوعی در بالاترین سطح و دیگری در پایین‌ترین سطح قرار دارد.

هوش مصنوعی: نغمه‌ساز با تلاش خود، به اندازه استعداد و توانایی‌اش، موسیقی را اجرا می‌کند.

هوش مصنوعی: این ساز، صدای زیبایی دارد و شایسته تحسین است، اگر چه باید مطابق با اصول دین باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه لاله‌های باغ در جشن و شادمانی هستند، اما درخت آنجا با نغمه‌های خوشی همراه است و فضایی دل‌انگیز را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: برای خوشحالی و شادی سبزها، باغ به لطافت گلی از شاخ سوسن نوازش می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی فصل پاییز می‌رسد، گل‌ها به سراغ نوازش می‌آیند و بلبل‌ها با شادی و سرزندگی آواز می‌خوانند.

هوش مصنوعی: پیرهنی که دوست دارد، در چمن‌های نیلوفر به خاطر رقص معشوقه‌ها به رقص در می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی که نسیم ملایم به وزیدن درمی‌آید، از هر درخت کدو نواهایی زیبا می‌سراید.

هوش مصنوعی: اگر عود خوشبویی از گل سنبل داشته باشد، دو صد پرنده به دور آن پرواز می‌کنند و هر طرف را گلستان می‌کنند.

هوش مصنوعی: از امواج سبز رنگ، روی شاخه‌ی درخت سمن، نخی کشیده می‌شود تا آن را به طنبوری پرArbeits تبدیل کند.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبای نرگس، مانند نی، نمی‌تواند صدایی را ایجاد کند. وقتی یک قلم (نواختن) به پایان برسد، نغمه و آهنگ هم از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: زمانی که نوازش چنگ از شاخ ریحان به گوش می‌رسد، عطر خوش آن به گوش پرندگان می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر یک قانون منظم وجود داشته باشد، جویبارش مانند آهنگی خواهد بود که از آبشار به صدا درمی‌آید.

هوش مصنوعی: در این باغ که تماماً پر از هماهنگی و اتحاد است، به هر نغمی و آهنگی، جایگاهی خاص و مخصوص به خود اختصاص داده شده است.

هوش مصنوعی: وقتی بلبل با صدای خوش خود به گل نغمه می‌خواند، نوای تازه‌ای به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که از نهر آب، رود جاری شود، همواره صدای دل‌نشینی از اصفهان به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: تن شیران در جنگل از قوانین خود پیروی می‌کند و در عوض، صدای آنان همچون بوسلیک یا نوازشگر است.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای ساز شاداب و زنده می‌شود، عراق هم به خاطر وجود دلنشین او، به نوازش و خوشی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: وقتی که دم آهنگر به صدا درمی‌آید، صدای آن به قدری بلند و گیراست که به گوش سندان می‌رسد؛ به عبارتی، صدای کار و تلاش آهنگر در اثر کارش به خوبی شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: نغمه‌ای که از کودک شیرخوار به گوش می‌رسد، نشان‌دهنده‌ی اهمیت و نیاز به حضور او در این مکان است.

هوش مصنوعی: اگر از دروازه‌ای قانون به خانه بیاید، نقش و اثر آن از سرزمین حجاز خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که رنگ ارغوانی به دست آید و در برابر مقام راست قرار گیرد، به اندیشه‌هایش نغمه‌ای خوشایند خواهد رسید.

هوش مصنوعی: وقتی خروس به هم می‌آید و موزیک می‌سازد، عاشقان نیز در هر گوشه از آن آهنگ آواز می‌خوانند.

هوش مصنوعی: وقتی هدهد به مقام صلح و دوستی می‌رسد، صدای او به تسیس و حسینی بودن می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر از کاغذ ساخته شده باشد، صدای آن مثل بادی خواهد بود و زیبایی‌اش را به نمایش خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: وقتی که زنگ نای به دست گرفته شود، جز صدای زنگوله دیگر صدایی به گوش نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: در هر مقام و موقعیتی، همیشه نباید به یک شیوه و تنوع ثابت عمل کرد؛ بلکه هر بار باید متناسب با شرایط و موقعیت، روشی تازه و متفاوت اتخاذ کرد.

هوش مصنوعی: وقتی مهر و ماه در دستان اوست، آسمان در حال رقص و شادی است.

هوش مصنوعی: زمانی که هنرمند به خلق آثار خود می‌پردازد، هنگامی که سازش را به صدا در می‌آورد، در واقع از زیبایی‌های هنر در نه پرده رنگین استفاده می‌کند.

هوش مصنوعی: هر صدایی که از آثار و آموزه‌ها ناشی می‌شود، بر دل شنونده طنین‌انداز است و بیانگر یکتایی و وحدت وجود خداوند است.

هوش مصنوعی: برخی از همراهان من در این مسیر، با یاد خدا به صدای بلند و خوشی مشغولند.

هوش مصنوعی: صدای فاخته به نوعی خبر از آمدن بهار و نوروز می‌دهد و با زلالی‌اش، یادآور شادی و نوید فروردین است.

هوش مصنوعی: وقتی کبوتر پر بکشد و شوری به پا کند، صدایش در همه جا پخش می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که شیشه‌ای می‌شکند، صدای خاصی تولید می‌کند؛ این صدا مشابه به ذکر و نیایشی است که به ما یادآوری می‌کند که از هم جدا شده‌ایم یا چیزی از دست رفته است.

هوش مصنوعی: اگر یک ذره از چیزی آسیب ببیند، تأثیر آن می‌تواند به اندازه‌ای باشد که خسارت زیادی به دیگران بزند و باعث نابودی دارایی‌های آن‌ها شود.

هوش مصنوعی: از گردونهٔ زندگی، گاهی چون صوفی می‌چرخد، اما در این گردش نینداز بر کورهٔ فولادسازی.

هوش مصنوعی: وقتی که پرگار را روی زمین بگذاری و در حال حرکت دور دایره‌ای بگردی، حس شوق و اشتیاق به ساختن و ایجاد کردن در تو شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر جرس صدای خود را در جاهای مختلف به گوش می‌رساند، جز اینکه دل تنگش را به یاد نمی‌آورد، از هیچ جای دیگر صدایی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که روز نوروز سرانجام فرا برسد، زندگی و شادی به مانند سنگ قیمتی در دست ما قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگر یک سنگ بر روی طشت بیفتد، به سرعت باعث تغییر و جابجایی خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی صدای دوگاه بر روی طشت تکراراً می‌افتد، باعث می‌شود که طشت پر از صدا شود.

هوش مصنوعی: در زمان تولید مثل، مرغ‌ها از سر صدا و نعره‌های خود به همدیگر اعلام وجود می‌کنند.

هوش مصنوعی: کودک وقتی که می‌خواهد گریه‌اش را متوقف کند، گاهی اوقات به آواز و نغمه می‌پردازد.

هوش مصنوعی: صوت دلنشین پرندگان کوه و دشت مانند صدای خوش آواز هما است.

هوش مصنوعی: صدای نی در اینجا می‌گوید که صدای نعره شیر، علی‌رغم قدرت و هیبتش، در برابر جذابیت و طراوت موسیقی نی ناچیز است.

هوش مصنوعی: وقتی صدای ببر را بشنوی، احساس می‌کنی که آرامش و تمرکزت را از دست می‌دهی.

هوش مصنوعی: اگر شتر در حالت مستی با آهنگی مخالف رو‌به‌رو شود، همچنان به مسیر خود ادامه می‌دهد و توجهی به موانع نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در میدان خوش‌گذران، خر با صدای نغمه‌اش کار خودش را به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: وقتی بزی در گله با صدای ناله‌اش ظاهر می‌شود، گرگ‌ها از خوشحالی می‌رقصند و شاد می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر در روز نوروز صدای ناله‌ای شنیدی، بدان که خبر مهمی در راه است.

هوش مصنوعی: وقتی که افغان صحبت می‌کند و لبخند می‌زند، می‌توان فهمید که نوروز عرب چگونه است.

هوش مصنوعی: کسی که با نغمه و موسیقی آشناست، صدای سگ را عزا می‌داند.

هوش مصنوعی: مگس وقتی بال‌هایش را باز کند و پرواز کند، صداهایی تولید می‌کند که صدای آن شبیه ساز زابل است.

هوش مصنوعی: اگر قسمت بدنی پشه تک باشد یا جفت، صدای آن می‌تواند به اوج بلندی برسد و از پایین‌ترین سطح خود فراتر برود.

هوش مصنوعی: از چرخ آسیاب، زمانی که صدای نرم و آرامی به گوش می‌رسد، دانه و سنگ نیز متوجه آن می‌شوند.

هوش مصنوعی: به گفته‌ی شعبه، نای (نی) جدیدی برای نوشتن کلمات زیبا و هنری پیدا شد.

هوش مصنوعی: خداوند مقام و ارزش نغمه را بالا برد و آوازهایش را مانند صدای دف بلند و دلنشین قرار داد.

هوش مصنوعی: عطار، شاعری از نشابور است که با مهارت و زیبایی سخن می‌گوید و به خاطر زیبایی کلامش به پادشاه(dana و کسانی که در مقام بالا قرار دارند، احترام گذاشته و در نظر آن‌ها عزیز است.

هوش مصنوعی: در زابل، رستم مکانی را پیدا کرد و زطوس به چنگ او آمد تا وصف و داستانش را بیان کند.

هوش مصنوعی: بلبل، بهترین و زیباترین سخنان را از زبانی پرطراوت و شیرین بیان می‌کند و این زیبایی و کمالی که از آن دارد، به خاطر سرزمین اصفهان است که به او الهام بخشیده است.

هوش مصنوعی: تفنگی که در نیریز ساخته می‌شود، به صدای خاصی که دارد، مخالفان را آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: زمانی که نوازنده از اسب عراقی می‌گوید، گلی سرخ رنگ در دستان ساقی جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی در نهاوند مشغول پاکسازی و جمع‌آوری زباله باشد، به خاطر کارش زنگوله‌ای به پایش آویزان می‌شود تا دیگران متوجه او شوند.

هوش مصنوعی: این کعبه، جایگاهی است که آدمی در آن نیازهای روحی و معنوی خود را برطرف می‌کند و برای رسیدن به شادی و آرامش، همانند سرزمین حجاز راهی است سرشار از نشاط و خوشحالی.

هوش مصنوعی: خداوند، خانه‌ام را مانند خانه ابراهیم قرار ده، که در آنجا نام و یاد من باقی بماند.