هوش مصنوعی: در دل دریا ناله‌ها بلند است و در کنار ساحل، فردی تنها و غمگین با دهانی خشک و چشمانی اشک‌ریزان به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: غریب تنها زمانی می‌تواند به آرزوهایش برسد و به پرواز درآید که به زادگاهش نگاه کند و آرزوی پر و بال را در دل داشته باشد.

هوش مصنوعی: غربت و دوری از وطن، انسان را مایوس و رنجور می‌کند، حتی اگر در ظاهر ثروت و امکانات زیادی داشته باشد. مانند گلی که هرچند زرین است، اما در تنهایی، زیبایی و خوشبویی‌اش را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر بوی خوش وطن در دل انسان نباشد، غریب همیشه با ناراحتی و دردسر خواهد بود.

هوش مصنوعی: در تنهایی و غربت نباید به آرامش خیال دل ببندی، چون هر قدمی که برمی‌داری ممکن است با خطراتی همراه باشد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای به نام نی، به شاهین علاقه‌ای ندارد و به باز هم محبت نمی‌ورزد؛ او دلش را به پرنده‌ای غریب داده و از آن خوشش می‌آید.

هوش مصنوعی: اگرچه او دارای talents و هنرهای فراوانی باشد، اما هیچ کاری از دستش برنمی‌آید و نمی‌تواند به جایی برسد.