هوش مصنوعی: اگر ما به دیگران چیزی ندهیم، مانند تنوری نیستیم که نان خود را از دهان ما به دیگران بدهد؛ وقتی نان ما پخته شد، باید از آن برای خودمان استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: غم و اندوه ما همچون ذرات ریز و محو شده‌ای است که مانند گرد و غبار در دل ناتوان ما همیشه حضور دارد و هرگز از بین نمی‌رود.