طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۱۰۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز بهر نامه بری تا به بام دلبر ما</p></div>
<div class="m2"><p>هزار چرخ زند از شعف کبوتر ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برای روز بد خود چه سان ذخیره کنیم</p></div>
<div class="m2"><p>که همچو گل ز کف دست می پرد زر ما</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۰۴

ز بهر نامه بری تا به بام دلبر ما
هزار چرخ زند از شعف کبوتر ما
برای روز بد خود چه سان ذخیره کنیم
که همچو گل ز کف دست می پرد زر ما

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات عاشقانه خود می‌پردازد و می‌گوید که برای رساندن نامه به محبوبش، قلبش همچون کبوتر به دور می‌چرخد. همچنین به فکر ذخیره‌ای برای روزهای سخت است و می‌گوید که مانند گل که زود از دست می‌رود، عشق و زیبایی‌اش نیز ممکن است از بین برود. شاعر به اهمیت لحظه‌ها و عشق در زندگی اشاره می‌کند.

شمارهٔ  ۱۰۲

شمارهٔ  ۱۰۳

هوش مصنوعی: برای رسیدن به دلبر ما، باید تا بام بروم و از شادی همچون کبوتر هزار بار بچرخم.

ز بهر نامه بری تا به بام دلبر ما

هزار چرخ زند از شعف کبوتر ما

هوش مصنوعی: برای روزهای سخت و بد زندگی چگونه می‌توانیم پس‌انداز کنیم که مانند گل، ثروت ما از دستمان برود؟

برای روز بد خود چه سان ذخیره کنیم

که همچو گل ز کف دست می پرد زر ما

شمارهٔ ۱۰۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده