هوش مصنوعی: از دست روزگار به ستوه آمده‌ام و از شدت غم، اگر بخواهم شکایت کنم، جا برای نوشتن از این مشکلات و سختی‌ها بسیار است.

هوش مصنوعی: زمانه به من درس سختی می‌دهد و مدام درد می‌کشد. آیا نمی‌توانی ظلم‌های زمان را به من نشان دهی و کمک کنی تا از این وضعیت رهایی یابم؟

هوش مصنوعی: گفته‌اند که شاعر همواره دروغ می‌گوید، اما این عقیده اشتباه است. برای من این مثل صحیح نیست.

هوش مصنوعی: در ستایش خداوند و به بیان داستان خود، به جان پاک پیامبر که من دروغ‌گو نیستم.

هوش مصنوعی: آیا بهترین نسل فرزندان معصوم پیامبر، با موقعیت والای خود، به این داستان پاسخ دهند؟

هوش مصنوعی: زمستان فرا رسید و تابستان رفت. مردم بدون آتش مانند کباب در حال پخته شدن هستند.

هوش مصنوعی: من از بخشش و سخاوت تو به اندازه‌ای برخوردارم که تمام زندگی و هستی‌ام را تحت تأثیر قرار داده است و تمام مزد و فرزندم را در این رونق و برکت می‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر از دنیا چیزی برای تو بخواهم، تنها یک نان و یک جرعه آب کافی است.

هوش مصنوعی: من مانند گرگ‌ها به در نرفتم و نخواهم رفت، و اگر هم به در بروم، درونم نسبت به تو همانند گرگ‌ها دوگانه و منافق است.

هوش مصنوعی: تو خودی و درخشان همچون خورشید، در حالی که دیگران مانند ماه هستند. تو نمی‌توانی از نور و گرمای ماه انتظار داشته باشی، چون تنها خورشید است که می‌تواند آن انرژی را ارائه دهد.

هوش مصنوعی: ای آفتاب با کرامت و امتیاز، از آسمان خوشبختی و جوانی درخشان باش و به سال و ماه بتاب.

هوش مصنوعی: آرزو می‌کنم که مقام و مقامتی که داری همیشه برقرار بماند و سرزمین حکومت دشمنانت همواره ویران و خالی باشد.