هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که حاکم و سرآمد همه چیز باید عادل باشد و کسانی که در زمینه نوشتن و انتقال دانش فعالیت می‌کنند، باید نظرات آن وزیر که به امور ترک و عجم می‌پردازد، را مورد توجه قرار دهند. به طور کلی، اهمیت عدل و فکرت صحیح در مدیریت جامعه را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: تو همچون وزیری خوشبخت و نیکوکار برای پادشاهان ترک و عجم به شمار می‌روی، همان‌طور که صدیق در کنار حضرت محمد (ص) و آصف در دربار سلیمان (ع) بودند.

هوش مصنوعی: آسمان، ارزش وزیری را می‌سنجد که به مدد بختی نیک، به پیروزی‌هایی دست یابد و به مانند نگینی در خاتم، درخشان و با ارزش شود.

هوش مصنوعی: من به قدری پیش می‌روم که ستاره کیوان را ترک می‌کنم و از آنجا که همت من مانند کیوان است، هیچ چیز را جز قدم خود نمی‌نگرم.

هوش مصنوعی: چهره‌ی خوشبخت او در هر سال نو، بر ستاره‌ی مشتری نگاه کرده و خوشی و سعادت را به ما هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: بهرام، که نماد قدرت و شجاعت است، بنده‌ای دارد که در یک لحظه می‌تواند دشمنان را از سر تیغ بگذراند و با دلیری و جوانمردی، خطر را به دست فراموشی سپارد.

هوش مصنوعی: به خاطر تربیت شایسته‌اش از سوی ملک شمس‌الدین، او در جایگاهی والا و محترم قرار دارد و در میان خدمتگزاران، مقام و منزلت بالایی دارد.

هوش مصنوعی: شادی او از دل زهرا بر فراز آسمان می‌تابد، زیرا خوشی و نشاط آماده است و جایی برای غم و اندوه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: قلمی که در دست دارد، از تیر بلا و سختی‌های زندگی دور نشد و با این حال، به او کمک کرد تا مشکلات را با مهارت پشت سر بگذارد؛ به طوری که تیر بلا مانند قلمی در دستانش شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در ابتدا و انتهای هر ماه، از این اسب درخشان استفاده می‌شود و به نوعی نشان‌دهنده رفت و آمد یا تغییراتی است که در زمان دارد. این اسب سمبلی از شروع و پایان چیزی محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: یک فرد عادل در زینی درخشان مثل آسمان، مانند این است که خورشیدی در کنار او و دو ماه نیمه وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشید، روشنایی‌بخش جهان هستی، با زیبایی عدالتت، دنیای گسترده‌ای را زیر پا گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: قدرت و عظمت تو همچون پرچمی در آسمان نمایان است، تا جایی که به فرمانروایی طغان خان، بر روی زمین قرار گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر دل من از تو بی‌هنر و ناتوان است، دلیلش این است که تو در هر هنری بر من چیره‌ای و مرا از خود بی‌نصیب کرده‌ای.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که دست تو بسته است، چون هرگز دست کرم تو محدود نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که از بخشش و مهربانی تو باخبر شود، دیگر حاتم طایی را نیز به خاطر یک بخشش کوچک نخواهد خرید.

هوش مصنوعی: علمای دین و پژوهشگران اگر درخواست کننده‌ای از آنها سوال کند، تنها باید به او با خوش‌رویی و قبول گفتن پاسخ دهند و از بخشش نعمت‌ها دریغ نکنند.

هوش مصنوعی: قلم تو قدرتی دارد که اگر بخواهد، می‌تواند حتی حرف "لام" را از حروف الفبا بیرون بکشد و از بین ببرد.

هوش مصنوعی: از نیستی به وجود آمدی، ای عالم بخشش و عطا. با تو وجود پیدا کرد، گویی از عدم و نیستی به دنیا آمدی.

هوش مصنوعی: خلقت تو و بخشش تو، هر دو با هم ترکیب شدند و از این ترکیب عناصر جدیدی به وجود آمدند.

هوش مصنوعی: برای ستایش و نظم بخشیدن به تو، باید شاعری چون عنصری باشد؛ چرا که سوزنی هم نمی‌تواند این نظم تو را تنظیم کند.

هوش مصنوعی: سوزن در مدح تو ارزش و اهمیتی مانند جواهر پیدا کرده است، زیرا سوزن تنها در کنار جواهر احساس نزدیکی و آشنایی می‌کند.

هوش مصنوعی: شعر به نوعی وسیله‌ای برای ستایش توست، ای بزرگ مرد، و در واقع این شعر راهی است برای نشان دادن عظمت تو، مانند ماه بزرگ که در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: ماه بزرگ را در فرمانبری از خداوند قرار بده، تا که به واسطه‌ی این امور، عید تو از شاهنشاهی بزرگ و ارجمند برخوردار شود.