اسیر شهرستانیشمارهٔ ۵۸۷
از وفا صافدلانی که می ناب خورند
تا قیامت ز ملامت زدگی تاب خورند
باده بر طلعت خورشید گل رسوایی است
مفت رندان که می از ساغر مهتاب خورند
چقدر خنده که بر اهل وفا دارم های
می ننوشند و کباب از دل احباب خورند
اهل عرفان که به چشم تر ما می خندند
چون خرابی چقدر سیلی سیلاب خورند
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
از وفا صافدلانی که می ناب خورند
تا قیامت ز ملامت زدگی تاب خورند
هوش مصنوعی: افرادی که با وفا و صادق هستند و از نوشیدن شراب خالص لذت می‌برند، تا ابد در برابر انتقادات و سرزنش‌ها تحمل و نرمش خواهند داشت.
باده بر طلعت خورشید گل رسوایی است
مفت رندان که می از ساغر مهتاب خورند
هوش مصنوعی: نوشیدن شراب در مقابل زیبایی و درخشش خورشید، چیزی نیست جز افتخاری برای رندانی که از شهد ساغر ماه می‌نوشند.
چقدر خنده که بر اهل وفا دارم های
می ننوشند و کباب از دل احباب خورند
هوش مصنوعی: چقدر برای افراد وفادار خندیدن و شادی کردن لذت‌بخش است، در حالی که آنها از نوشیدن شراب و خوردن کباب با دوستانشان خودداری می‌کنند.
اهل عرفان که به چشم تر ما می خندند
چون خرابی چقدر سیلی سیلاب خورند
هوش مصنوعی: افرادی که به مناظر عرفانی می‌نگرند و از دل‌سوزی‌های ما خنده می‌کنند، در واقع در عمق وجودشان با چالش‌ها و دردهای بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند، درست مانند جایی که یک خرابی بزرگ ناشی از طغیانی ویرانگر ایجاد شده است.